บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เอ‌เส‌เคียล 19 ฉบับ1971 (TH1971)

บท​คร่ำ‍ครวญ​เรื่อง​เจ้า‍นาย​อิส‌รา‌เอล

1. ฝ่าย​เจ้า​จง​เปล่ง​เสียง​ร้อง​บท​คร่ำ‍ครวญ เรื่อง​เจ้า‍นาย​อิส‌รา‌เอล

2. กล่าว​ว่ามารดา​ของ​เจ้า​เหมือน​แม่‍สิงห์​ท่าม‍กลาง​สิงห์​เสีย​จริงๆเธอ​นอน​อยู่​กลาง​สิงห์‍หนุ่มเลี้ยง‍ดู​ลูก​ของ​เธอ

3. เธอ​เลี้ยง​ลูก‍สิงห์​ตัว‍หนึ่ง​ให้​เติบ‍โต​ขึ้นกลาย​เป็น​สิงห์‍หนุ่มมัน​ฝึก‍หัด​จับ​เหยื่อและ​มัน​กิน​คน

4. ประ‌ชา‍ชาติ​ได้​ยิน​เรื่อง​ของ​มันเขา​ก็​จับ​มัน​ได้​ใน​หลุม‍พราง​ของ​เขาเขา​เอา​ขอ‍เกี่ยว​นำ​มัน​มายัง​แผ่น‍ดิน​อียิปต์

5. เมื่อ​แม่‍สิงห์​เห็น​ว่า​เธอ​คอย​นาน‍แล้วและ​ความ‍หวัง​ของ​เธอ​ศูนย์​ไปเธอ​ก็​เอา​ลูก​มา​อีก​ตัว‍หนึ่งเลี้ยง​ให้​เป็น​สิงห์‍หนุ่ม

6. มัน​ไปๆ​มาๆ​ท่าม‍กลาง​สิงห์และ​กลาย​เป็น​สิงห์‍หนุ่มและ​มัน​ฝึก‍หัด​จับ​เหยื่อมัน​กิน​คน

7. มัน​ปล้น​บรร‌ดา​ป้อม‍ปรา‌การ​ของ​เขาและ​กระ‌ทำ​ให้​เมือง​ทั้ง‍หลาย​ของ​เขา​ว่าง‍เปล่าแผ่น‍ดิน​และ​ผู้​ที่​อยู่​ใน​แผ่น‍ดิน​นั้น​ก็​ครั่น‍คร้ามเมื่อ​ได้​ยิน​เสียง​คำ‌ราม​ของ​มัน

8. แล้ว​บรร‌ดา​ประ‌ชา‍ชาติ​ก็​ล้อม​ต่อ‍สู้​มันทุก​ด้าน​จาก​แว่น‍แคว้น​ทั้ง‍ปวงเขา​ทั้ง‍หลาย​กาง​ข่าย​ออก​คลุม​มันมัน​ก็​ถูก​จับ​อยู่​ใน​หลุม‍พราง​ของ​เขา​ทั้ง‍หลาย

9. เขา​เอา​ขอ‍เกี่ยว​พา​มา​ขัง​มัน​ไว้​ใน​กรงและ​นำ​มัน​มา​ยัง​กษัตริย์​บา‌บิ‌โลนเขา​ก็​ขัง​มัน​ไว้​ใน​ที่​กำ‌บัง​เข้ม‍แข็งเพื่อ​ไม่‍ให้​ได้‍ยิน​เสียง​ของ​มัน​อีกที่​บน​ภูเขา​แห่ง​อิส‌รา‌เอล

10. มารดา​ของ​เจ้า​เหมือน​เถา‍องุ่น​ที่​อยู่​ใน​สวน​องุ่นเอา​มา​ปลูก​ไว้​ริม​น้ำมี​ผล​ดก​และ​มี​แขนง​มาก‍มายเหตุ​ด้วย​น้ำ​บริ‌บูรณ์

11. แขนง​ที่​แข็ง‍แรง​ที่‍สุด​กลาย​เป็นไม้​ธาร‍พระ‍กร​ของ​ผู้​ครอบ‍ครองมัน​ชู‍ขึ้น​สูงท่าม‍กลาง​แขนง​ที่​หนา‍ทึบใครๆ​ก็​เห็น​ตอน​ส่วน‍สูง​ของ​มันทั้ง​แขนง​มาก‍มาย​ของ​มัน

12. แต่​ว่า​เถา‍องุ่น​ถูก​ถอน​ออก​ด้วย​ความ​เกรี้ยว‍กราดถูก​ทิ้ง​ลง​ยัง​พื้น‍ดินลม​ตะวัน‍ออก​กระ‌ทำ​ให้​มัน​เหี่ยว​ไปเขา​เด็ด​ผล​ออก​ไป​เสีย​หมดแขนง​ที่​แข็ง‍แรง​ก็​เหี่ยว​ไปไฟ​ก็​ไหม้​เสีย

13. คราว‍นี้​ถอน​ไป​ปลูก​ไว้​ใน​ถิ่น​ทุร‌กัน‌ดารใน​แผ่น‍ดิน​ที่​แห้ง‍แล้ง​กัน‌ดาร​น้ำ

14. ไฟ​ได้​ออก​มา​จาก​แขนง​ใหญ่​นั้นเผา‍ผลาญ​แขนง​อื่น​และ​ผล​เสีย​หมดจึง​ไม่‍มี​แขนง​แข็ง‍แรง​เหลือ​อยู่​ใน​ต้น​อีก​เลยไม่​มี​ธาร​พระ‍กร​สำ‌หรับ​ผู้​ครอบ‍ครองนี่​เป็น​บท‍เพลง​คร่ำ‍ครวญ และ​ใช้​เป็น​บท‍เพลง​คร่ำ‍ครวญ