บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เอ‌เส‌เคียล 15 ฉบับ1971 (TH1971)

เย‌รู‌ซา‌เล็ม​เหมือน​เถา‍องุ่น​ที่​ใช้​ไม่‍ได้

1. พระ‍วจนะ​ของ​พระ‍เจ้า​มา​ถึง​ข้าพ‌เจ้า​อีก​ว่า

2. “บุตร​แห่ง​มนุษย์​เอ๋ย ไม้​ต้น‍องุ่น คือ​ไม้​กิ่ง‍องุ่น​ซึ่ง​อยู่​ใน​หมู่​พวก​ไม้‍ป่า วิเศษ​กว่า​ไม้​อย่าง​อื่น​หรือ

3. เขา​เอา​ไม้​ต้น‍องุ่น​ไป​ทำ​อะไร​บ้าง​หรือ คน​เอา​ไป​ทำ​ขอ​สำ‌หรับ​แขวน​ภาชนะ​อัน​ใด​หรือ

4. ดู‍เถิด เขา​ใช้​เป็น​ฟืน​ใส่​ไฟ​เมื่อ​ไฟ​ไหม้​ปลาย​ทั้ง‍สอง​แล้ว กลาง​ก็​เป็น​ถ่าน จะ​ใช้​ประ‌โยชน์​อะไร​ได้​หรือ

5. ดู‍เถิด เมื่อ​มัน​ยัง​ดี​อยู่​ก็​มิ‍ได้​ใช้​ประ‌โยชน์​อะไร เมื่อ​ถูก​ไฟ​ไหม้​เป็น​ถ่าน​แล้ว​ยิ่ง​มี​ประ‌โยชน์​น้อย​ลง จะ​ใช้​ทำ​อะไร​ได้​บ้าง​เล่า

6. เพราะ​ฉะนั้น​พระ‍เจ้า​จึง​ตรัส​ดัง‍นี้​ว่า ไม้​ต้น‍องุ่น​ซึ่ง​อยู่​ท่าม‍กลาง​ไม้‍ป่า เรา​ทิ้ง​ให้​มัน​เป็น​ฟืน​ใส่​ไฟ​เสีย​ฉัน‍ใด เรา​จะ​ทิ้ง​ชาว​เย‌รู‌ซา‌เล็ม​ฉัน‍นั้น

7. เรา​จะ​มุ่ง‍หน้า​ของ​เรา​ต่อ‍สู้​เขา แม้‍ว่า​เขา​จะ​หนี​ออก​จาก​ไฟ ไฟ​ก็​ยัง​จะ​เผา‍ผลาญ​เขา และ​เมื่อ​เรา​มุ่ง‍หน้า​ของ​เรา​ต่อ‍สู้​เขา เจ้า​จะ​ทราบ​ว่า เรา​คือ​พระ‍เจ้า

8. พระ‍เจ้า​ตรัส​ว่า เรา​จะ​กระ‌ทำ​ให้​แผ่น‍ดิน​นั้น​ร้าง‍เปล่า เพราะ​เขา​ได้​ประ‌พฤติ​ทร‌ยศ