6. เจ้าได้ทวีคนที่เจ้าได้ฆ่าในนครนี้ และทิ้งคนที่ถูกฆ่าเต็มตามถนนหนทางไปหมด
7. เพราะฉะนั้นพระเจ้าจึงตรัสดังนี้ว่า บรรดาผู้ที่เจ้าได้ฆ่า ซึ่งเจ้าได้ทิ้งไว้ท่ามกลางนครนี้เขาทั้งหลายเป็นเนื้อ และนครนี้เป็นหม้อ แต่เจ้าจะถูกนำออกมาจากท่ามกลางนั้น
8. พระเจ้าตรัสว่า เจ้ากลัวดาบ และเราจะนำดาบมาเหนือเจ้า
9. เราจะนำเจ้าออกมาจากท่ามกลางนั้น และมอบเจ้าไว้ในมือของคนต่างด้าวและ ทำการพิพากษาลงโทษเจ้า
10. เจ้าจะถูกดาบล้มลง เราจะลงโทษเจ้าที่พรมแดนอิสราเอล และเจ้าจะได้ทราบว่าเราคือพระเจ้า
11. นครนี้จะไม่ใช่หม้อของเจ้า ที่เจ้าจะเป็นเนื้อในท่ามกลางนั้น เราจะลงโทษเจ้าที่พรมแดนอิสราเอล
12. และเจ้าจะทราบว่าเราคือพระเจ้า เพราะเจ้ามิได้ดำเนินตามกฎเกณฑ์ของเรา หรือปฏิบัติตามกฎหมายของเรา แต่ได้ประพฤติ ตามกฎหมายของประชาชาติทั้งหลายที่อยู่รอบเจ้า”
13. อยู่มาเมื่อข้าพเจ้ากำลังเผยพระวจนะอยู่ ปาลิติยาห์บุตรเบไนยาห์ก็สิ้นชีวิต แล้วข้าพเจ้าก็ซบหน้าลงถึงดินร้องเสียงดังว่า “พระเจ้า เจ้าข้า พระองค์จะทรงกระทำให้คนอิสราเอลที่เหลือ อยู่นั้นสิ้นสุดเลยทีเดียวหรือ พระเจ้าข้า”
14. พระวจนะของพระเจ้ามายังข้าพเจ้าว่า
15. “บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ยพี่น้องของเจ้า คือญาติที่มีสิทธิ์ไถ่คืนสิ้นทั้งพงศ์พันธุ์ อิสราเอลหมดด้วยกันคือบุคคลที่ชาว เยรูซาเล็มได้กล่าวว่า ‘เขาทั้งหลายได้เหินห่างไป จากพระเจ้าแผ่นดินนี้ทรงมอบไว้แก่เราเป็นกรรมสิทธิ์’
16. เพราะฉะนั้นจงกล่าวว่า ‘พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า แม้เราจะได้ย้ายเขาให้ห่างออกไปอยู่ท่ามกลาง ประชาชาติทั้งหลาย แม้เราได้กระจายเขาไปอยู่ท่ามกลางประเทศทั้งปวง เราก็ยังเป็นสถานนมัสการของเขาขณะหนึ่งในประเทศ ที่เขาได้ไปอยู่’
17. เพราะฉะนั้นจงกล่าวว่า ‘พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เราจะรวบรวมเจ้ามาจากชนชาติทั้งหลาย และชุมนุมเจ้าจากประเทศที่เจ้ากระจัดกระจายไปอยู่นั้น และเราจะมอบแผ่นดินอิสราเอลให้แก่เจ้า’