5. พระนางทูลว่า “ถ้าเป็นที่พอพระทัยพระราชา และถ้าหม่อมฉันเป็นที่โปรดปรานในสายพระเนตรของพระองค์ ถ้าสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้องต่อพระพักตร์พระราชา และหม่อมฉันเป็นที่โปรดปรานในสายพระเนตรของพระองค์ ขอทรงให้มีพระอักษรรับสั่งให้กลับความในจดหมาย ซึ่งฮามานคนอากักบุตรฮัมเมดาธาได้คิดขึ้น และเขียนเพื่อทำลายพวกยิวที่อยู่ในมณฑลของพระราชา
6. เพราะหม่อมฉันจะอดทนดูภัยพิบัติมาถึงชาติของ หม่อมฉันอย่างไรได้ หม่อมฉันจะทนดูการทำลายญาติพี่น้องของหม่อมฉัน อย่างไรได้”
7. กษัตริย์อาหสุเอรัสจึงตรัสกับพระราชินีเอสเธอร์ และแก่โมรเดคัยคนยิวว่า “ดูเถิด เรามอบบ้านเรือนของฮามานแก่พระนางเอสเธอร์แล้ว และเขาก็แขวนมันบนตะแลงแกง เพราะมันจะทำอันตรายแก่พวกยิว
8. ท่านจงเขียนตามที่ท่านพอใจ เกี่ยวกับเรื่องยิวในนามของพระราชา เพราะว่ากฤษฎีกาที่เขียนในนามของ พระราชาและประทับตราด้วยพระธำมรงค์จะเปลี่ยนกลับไม่ได้”
9. แล้วพระองค์ทรงเรียกราชอาลักษณ์เข้ามาในเวลานั้น ในเดือนที่สาม ซึ่งเป็นเดือนสิวัน ณ วันที่ยี่สิบสามและให้เขียนกฤษฎีกา ตามที่โมรเดคัยบัญชาทุกอย่างเกี่ยวกับพวกยิว ถึงบรรดาสมุหเทศาภิบาล และผู้ว่าราชการและเจ้าหน้าที่ของมณฑล ตั้งแต่อินเดียถึงเอธิโอเปียร้อยยี่สิบเจ็ดมณฑล ไปถึงทุกมณฑลเป็นอักขระของมณฑลนั้น และถึงชนทุกชาติเป็นภาษาของเขา และถึงพวกยิวเป็นอักขระและในภาษาของเขา
10. และเขาเขียนในพระนามของกษัตริย์อาหสุเอรัสและ ประทับตราพระธำมรงค์ของพระราชา และส่งจดหมายนั้นไปทางผู้เดินข่าวขึ้นม้าเร็วซึ่งเคย ใช้ในราชการของพระราชา อันเป็นพันธุ์ม้าหลวง