6. ฮามานจึงเข้ามา พระราชาตรัสกับท่านว่า “หากพระราชามีพระประสงค์จะประทาน เกียรติยศแก่บุคคลผู้ใดแล้ว พระราชาควรจะทำแก่เขาประการใด” และฮามานรำพึงในใจว่า “ผู้ใดเล่าที่พระราชาพอพระทัย จะประทานเกียรติยศมากกว่าข้า”
7. แล้วฮามานจึงทูลพระราชาว่า “เพื่อให้เกียรติแก่คนที่พระราชา พอพระทัยจะประทานเกียรติยศนั้น
8. ขอนำฉลองพระองค์ซึ่งพระราชาทรง และม้าซึ่งพระราชาทรง และซึ่งมีผ้าโพกหัว
9. ขอทรงมอบฉลองพระองค์และม้าแก่เจ้านายผู้ ใหญ่ยิ่งที่สุดคนหนึ่งของพระราชา ขอให้แต่งคนที่พระราชาพอพระทัยจะประทานเกียรติยศ และขอให้ชายนั้นขึ้นนั่งหลังม้าไปตามถนนของกรุง และป่าวร้องไปข้างหน้าเขาว่า ‘ผู้ที่พระราชาพอพระทัยจะประทาน เกียรติยศก็เป็นเช่นนี้แหละ’ ”
10. พระราชาจึงตรัสกับฮามานว่า “รีบเข้าเถอะ เอาเสื้อและม้าอย่างที่ท่านว่า แล้วให้เกียรติแก่โมรเดคัยคนยิว ซึ่งนั่งที่ประตูพระราชวัง อย่าเว้นสิ่งใดที่ท่านกล่าวมานั้นเลย”
11. ฮามานจึงนำฉลองพระองค์กับม้าและตกแต่ง โมรเดคัย และให้ท่านขึ้นม้าไปตามถนนในกรุง ป่าวร้องไปว่า “คนที่พระราชาพอพระทัยจะประทานเกียรติยศ ก็เป็นอย่างนี้แหละ”
12. แล้วโมรเดคัยก็กลับมายังประตูพระราชวัง แต่ฮามานรีบกลับไปบ้านของท่าน คลุมศีรษะและคร่ำครวญ
13. และเล่าทุกสิ่งที่อุบัติแก่ท่านให้เศเรชภรรยาของท่าน และสหายทั้งหลายของท่านฟัง คนฉลาดของท่านและเศเรชภรรยาของท่านจึงว่า “ถ้าท่านเริ่มล้มลงต่อหน้าโมรเดคัยซึ่งเป็นชาติยิว ท่านจะไม่ชนะเขา แต่จะล้มลงต่อหน้าเขาแน่”
14. ขณะเมื่อเขาทั้งหลายกำลังพูดกับท่านอยู่ ขันทีของพระราชาก็มาถึงรีบนำฮามานไป ยังการเลี้ยงซึ่งพระนางเอสเธอร์ทรงจัดนั้น