4. และบอกท่านว่า “วิ่งซิ บอกชายหนุ่มคนนั้นว่า ‘จะมีคนมาอาศัยอยู่ในเยรูซาเล็มอย่างกับชนบทที่ไม่มีกำแพงล้อม เพราะว่าประชาชนและสัตว์เลี้ยงในนั้นจะมีมากมาย
5. เพราะว่าเราจะเป็นเหมือนกำแพงเพลิงล้อมเธอไว้ พระเจ้าตรัสว่า และเราจะเป็นศักดิ์ศรีในเมืองนั้น’ ”
6. พระเจ้าตรัสว่า เฮ้ เฮ้ จงหนีไปให้พ้นจากเมืองเหนือ พระเจ้าตรัสว่า เพราะเราได้แผ่พวกเจ้าออกดังลมทั้งสี่ทิศของท้องฟ้า
7. เฮ้ เจ้าผู้ที่อยู่กับธิดาของบาบิโลน จงหนีไปยังศิโยน
8. เมื่อพระสิริใช้เราให้ไปยังประชาชาติที่ปล้นเจ้า (เพราะว่าผู้ใดได้แตะต้องเจ้า ก็ได้แตะต้องแก้วพระเนตรของพระองค์) พระเจ้าจอมโยธาจึงตรัสดังนี้ว่า
9. “ดูเถิด เราจะสั่นมือของเราเหนือเขา และเขาจะเป็นของถูกปล้นให้แก่บุคคลที่ได้ปรนนิบัติเขา” แล้วเจ้าจะได้ทราบว่าพระเจ้าจอมโยธาใช้ข้าพเจ้ามา
10. “โอ บุตรีแห่งศิโยนเอ๋ย จงร้องเพลงและร่าเริงเถิด เพราะนี่แน่ะเรามาและจะอยู่ท่ามกลางเจ้าทั้งหลาย พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
11. และประชาชาติเป็นอันมากจะสมทบกันเข้าเป็นฝ่ายพระเจ้าในวันนั้น และจะเป็นประชากรของเรา และเราจะอยู่ท่ามกลางเจ้าทั้งหลาย และเจ้าจะทราบว่าพระเจ้าจอมโยธาได้ใช้เรามายังเจ้า
12. และพระเจ้าจะทรงรับยูดาห์เป็นมรดก เป็นส่วนของพระองค์ในแผ่นดินบริสุทธิ์ และจะเลือกสรรกรุงเยรูซาเล็มอีกครั้งหนึ่ง”
13. บรรดามนุษย์เอ๋ย จงนิ่งสงบอยู่ต่อพระเจ้า เพราะว่าพระองค์ทรงตื่นและเสด็จจากที่ประทับอันบริสุทธิ์ของพระองค์แล้ว