37. เขาจะสะดุดซึ่งกันและกัน เหมือนคนหนีดาบทั้งที่ไม่มีคนตามมา และเจ้าจะไม่มีกำลังต่อต้านศัตรูของเจ้า
38. เจ้าทั้งหลายจะล้มตายท่ามกลางบรรดา ประชาชาติและแผ่นดินของศัตรูของเจ้าจะกินเจ้าเสีย
39. ส่วนเจ้าทั้งหลายที่เหลืออยู่จะทรุดโทรมไปในแผ่นดิน ศัตรูของเจ้านั้นเพราะกรรมบาปของตน และเพราะกรรมบาปของบรรพบุรุษของตน เขาจะต้องทรุดโทรมไปอย่างบรรพบุรุษด้วย
40. “แต่ถ้าเขาทั้งหลายสารภาพกรรมบาปของเขา และกรรมบาปของบรรพบุรุษซึ่งเขาทั้งหลายกระทำ ผิดต่อเราด้วยความทรยศของเขานั้น และที่ได้ประพฤติขัดแย้งเรา
41. เราจึงดำเนินการขัดแย้งเขาทั้งหลาย และได้นำเขาเข้าแผ่นดินแห่งศัตรูของเขา ถ้าเมื่อนั้นจิตใจอันนอกรีตของเขาถ่อมลง แล้วและเขาได้แก้ไขในเรื่องกรรมบาปของเขาแล้ว
42. เราจึงจะระลึกถึงพันธสัญญาของเราซึ่งมีต่อ ยาโคบ และเราจะระลึกถึงพันธสัญญาของเราซึ่งมีต่อ อิสอัค และพันธสัญญาของเราต่อ อับราฮัม และเราจะระลึกถึงแผ่นดินนั้น
43. แต่เขายังต้องทิ้งแผ่นดินนั้นไว้ และแผ่นดินจะมีสะบาโตซึ่งได้ว่างอยู่ โดยไม่มีพวกเขาทั้งหลายอาศัย เขาทั้งหลายจึงได้รับโทษที่ได้กระทำผิด ด้วยเรื่องเบื่อหน่ายกฎหมายของเรา และจิตใจของเขาเกลียดชังกฎเกณฑ์ของเรา
44. ถึงเพียงนั้นก็ดีเมื่อเขาทั้งหลายอยู่ใน แผ่นดินศัตรูของเขา เราจะไม่เบื่อหน่ายเขา เราจะไม่เกลียดชังเขาถึงกับจะทำลายเขาเสีย ให้หมดทีเดียว และทำลายพันธสัญญาซึ่งมีกับเขาเสียเพราะเรา คือพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเขา