พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เลวี‌นิติ 25:12-32 ฉบับ1971 (TH1971)

12. เพราะ​เป็น​ปี​เสียง​เขา‍สัตว์ จะ​เป็น​ปี​บริ‌สุทธิ์​แก่​เจ้า เจ้า​จง​รับ‍ประ‌ทาน​พืช‍ผล​ที่​งอก​มา​จาก​นา​ใน​ปี​นั้น

13. “ใน​ปี​เสียง​เขา‍สัตว์​นี้​ให้​ทุก‍คน​กลับ ไป​สู่​ภูมิ‍ลำ‌เนา​อัน​เป็น​ทรัพย์‍สิน​ของ​ตน

14. เจ้า​จะ​ขาย​นา​ให้​เพื่อน‍บ้าน​ก็​ดี หรือ​ซื้อ​จาก​เพื่อน‍บ้าน​ก็​ดี เจ้า​อย่า​โกง​กัน

15. ตาม​จำ‌นวน​ปี​หลัง‍จาก​ปี​เสียง​เขา‍สัตว์ เจ้า​จง​ซื้อ​นา​จาก​เพื่อน‍บ้าน​ของ​เจ้า และ​ให้​เขา​ขาย​แก่​เจ้า​ตาม​จำ‌นวน​ปี​ที่​ปลูก​พืช​ได้

16. ถ้า​มาก​ปี​ก็​ต้อง​เพิ่ม​รา‌คา​สูง​ขึ้น ถ้า​น้อย​ปี​เจ้า​จง​ลด​รา‌คา​ให้​ต่ำ​ลง เพราะ​ที่​เขา​ขาย​นั้น​เขา​ก็​ขาย​ตาม​จำ‌นวน​ปี​ที่​ปลูก​พืช

17. เจ้า​อย่า​โกง​กัน แต่​เจ้า​จง​ยำ‌เกรง​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า เพราะ​เรา​คือ​พระ‍เย‌โฮ‌วาห์​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า

18. “เพราะ​ฉะนั้น​เจ้า​จง​กระ‌ทำ​ตาม​กฎ‍เกณฑ์​ของ​เรา และ​รัก‌ษา​กฎ‍หมาย​ของ​เรา​และ​ปฏิ‌บัติ​ตาม ดัง‍นั้น​เจ้า​จะ​อา‌ศัย​อยู่​ใน​แผ่น‍ดิน​นั้น​อย่าง​ปลอด‍ภัย​ได้

19. แผ่น‍ดิน​จะ​อำ‌นวย​ผล​ให้​เจ้า​ได้​รับ‍ประ‌ทาน​อย่าง​อิ่ม‍หนำ และ​อา‌ศัย​อยู่​อย่าง​ปลอด‍ภัย

20. ถ้า​เจ้า​จะ​พูด​ว่า ‘ถ้า​เรา​ทั้ง‍หลาย​หว่าน​หรือ​เกี่ยว​พืช‍ผล​ของ​เรา​ไม่‍ได้ ใน​ปี​ที่​เจ็ด​เรา​จะ​เอา​อะไร​รับ‍ประ‌ทาน’

21. เรา​จะ​บัญ‌ชา​พร​ของ​เรา​ให้​มี​เหนือ​เจ้า​ใน​ปี​ที่​หก เพื่อ​จะ​มี​พืช‍ผล​พอ​สำ‌หรับ​สาม​ปี

22. เมื่อ​เจ้า​หว่าน​ใน​ปี​ที่​แปด​เจ้า​จะ​รับ‍ประ‌ทาน ของ​เก่า​ของ​เจ้า​จน​ปี​ที่​เก้า เมื่อ​เจ้า​ได้​พืช‍ผล​ใหม่​เข้า​มา​เจ้า​ก็​ยัง​รับ‍ประ‌ทาน พืช‍ผล​เก่า​ของ​เจ้า​อยู่

23. เจ้า​ทั้ง‍หลาย​จะ​ขาย​ที่‍ดิน​ของ​เจ้า​ให้​ขาด​ไม่‍ได้ เพราะ‍ว่า​ที่‍ดิน​นั้น​เป็น​ของ​เรา เพราะ​เจ้า​เป็น​คน​แขก‍เมือง​และ​เป็น​คน​อา‌ศัย​อยู่​กับ​เรา

24. ทั่ว‍ไป​ใน​แผ่น‍ดิน​ที่​เจ้า​ยึด​ถือ​อยู่ เจ้า​จง​ให้​มี​การ​ไถ่‍ถอน​ที่‍ดิน​คืน

25. “ถ้า​พี่‍น้อง​ของ​เจ้า​ยาก‍จน​ลง และ​ขาย​ที่‍ดิน​ส่วน​หนึ่ง​ของ​เขา​ให้​ญาติ‍สนิท​ถัด​เขา​ไป มา​ไถ่‍ถอน​นา​ที่​พี่‍น้อง​ของ​เขา​ขาย​ให้​นั้น

26. ถ้า​ชาย​คน​นั้น​ไม่‍มี​ญาติ​มา​ไถ่‍ถอน​ให้ แต่​ต่อ‍มา​เขา​เป็น​คน​มั่ง‍มี และ​มี​ทรัพย์​พอ​ที่​จะ​ไถ่‍ถอน​ได้

27. ให้​เขา​นับ​ปี​ย้อน​กลับ​ไป​ถึง​ปี​ที่​เขา​ขาย​ให้ แล้ว​จง​นับ​เงิน​ที่​ควร​จ่าย​กลับ​คืน​นั้น​ให้​แก่​คน​ที่​ตน​ขาย​ให้ และ​ตัว​ก็​เข้า​อยู่​ใน​ที่‍ดิน​ของ​เขา​ได้

28. ถ้า​เขา​ไม่‍มี​ทรัพย์​พอ​ที่​จะ​ไถ่​คืน ที่‍ดิน​ที่​เขา​ได้​ขาย​ไป​จะ​คง​อยู่​ใน​มือ​ของ​ผู้‍ซื้อ จน​ถึง​ปี​เสียง​เขา‍สัตว์ ให้​เขา​คืน​กลับ​ให้​เจ้า​ของ​ใน​ปี​เสียง​เขา‍สัตว์​นี้ และ​เจ้า​ของ​เดิม​จะ​กลับ​เข้า​อยู่​ใน​ที่​เดิม​ของ​เขา​ได้

29. “ถ้า​ผู้‍ใด​ขาย​เรือน​ซึ่ง​อยู่​ใน​เมือง​ที่​มี​กำ‌แพง เมื่อ​ขาย​ไป​แล้ว​ให้​เขา​ไถ่‍ถอน​คืน​ได้​ภาย‍ใน​หนึ่ง​ปี​แรก ให้​เขา​มี​สิทธิ์​ใน​การ​ไถ่‍คืน​ได้​หนึ่ง​ปี​เต็ม

30. ถ้า​ใน​เวลา​หนึ่ง​ปี​เต็ม​เขา​ไม่​ทำ​การ​ไถ่‍ถอน ก็​ให้​จัด‍การ​เสีย​ให้​เป็น​การ​แน่‍นอน​ว่า​ผู้​ที่​ซื้อ ไป​มี​สิทธิ์​เหนือ​เรือน​ที่​อยู่​ใน​เมือง​ที่​มี​กำ‌แพง​นั้น​สิทธิ์​ขาด​แล้ว ตลอด​ชั่ว​ชาติ​พันธุ์​ของ​เขา ใน​ปี​เสียง​เขา‍สัตว์​เขา​ก็​ไม่​ต้อง​คืน​ให้

31. แต่​เรือน​ใน​ชน‍บท​ที่​ไม่‍มี​กำ‌แพง​ล้อม ให้​นับ​เข้า​เป็น​พวก​เดียว​กับ​ท้อง‍นา​ใน​ประ‌เทศ​นั้น คือ​ไถ่‍ถอน​คืน​ได้ และ​จะ​ต้อง​คืน​กลับ​ให้​เจ้า‍ของ เดิม​ใน​ปี​เสียง​เขา‍สัตว์

32. แต่​อย่าง‍ไร​ก็​ตาม เมือง​ของ​คน​เลวี หรือ​บ้าน​ใน​เมือง​ที่​เขา​ถือ​กรรม‍สิทธิ์ คน​เลวี​จะ​ไถ่‍ถอน​คืน​ได้​ทุก​เวลา

อ่านบทที่สมบูรณ์ เลวี‌นิติ 25