บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เลวี‌นิติ 24 ฉบับ1971 (TH1971)

การ​ดูแล​รัก‌ษา​ประ‌ทีป

1. พระ‍เจ้า​ตรัส​กับ​โม‌เสส​ว่า

2. “เจ้า​จง​บัญ‌ชา​แก่​คน​อิส‌รา‌เอล​ให้​นำ​น้ำ‍มัน​อย่าง​บริ‌สุทธิ์ สกัด​จาก​มะกอก‍เทศ​เพื่อ​เติม​ประ‌ทีป เพื่อ​ให้​ตะเกียง​ลุก​อยู่​เสมอ

3. ภาย‍ใน​เต็นท์‍นัด‍พบ​ข้าง‍นอก​ม่าน​หีบ‍พระ‍โอ‌วาท​นั้น ให้​อา‌โรน​จัด​ประ‌ทีป​ให้​เป็น​ระเบียบ​ตั้ง‍แต่​เวลา​เย็น จน​เวลา​เช้า​เสมอ​ต่อ​พระ‍เจ้า ทั้ง‍นี้​ให้​เป็น​กฎ‍เกณฑ์​ถา‌วร​ตลอด​ชั่ว​ชาติ​พันธุ์​ของ​เจ้า

4. ให้​อา‌โรน​จัด​ประ‌ทีป​ให้​เป็น​ระเบียบ อยู่​บน​คัน‍ประ‌ทีป​ทอง‍คำ​บริ‌สุทธิ์​เสมอ​เป็น​นิตย์​แด่​พระ‍เจ้า

ขนม‍ปัง​หน้า​พระ‍พักตร์

5. “เจ้า​จง​เอา​ยอด‍แป้ง​ทำ​ขนม‍ปัง​สิบ‍สอง​ก้อน ก้อน​หนึ่ง​ใช้​แป้ง​สอง​ใน​สิบ​เอ‌ฟาห์​ปิ้ง​เสีย

6. เจ้า​จง​จัด​ขนม‍ปัง​นั้น​วาง​บน​โต๊ะ​ทอง‍คำ​บริ‌สุทธิ์ เป็น​สอง​แถวๆ​ละ​หก​ก้อน

7. และ​เจ้า​จง​เอา​เครื่อง​กำ‌ยาน​บริ‌สุทธิ์​ใส่​ไว้​ทุก​แถว เพื่อ​จะ​คู่​กับ​ขนม‍ปัง​เป็น​ส่วน​อนุ‌สรณ์ เพื่อ​บูชา​ด้วย​ไฟ​ถวาย​แด่​พระ‍เจ้า

8. ทุกๆ​วัน​สะ‌บา‌โต​ให้​อา‌โรน​จัด​ไว้​ให้​เป็น​ระเบียบ​ถวาย​แด่​พระ‍เจ้า​เสมอ​ใน​นาม​ของ​อิส‌รา‌เอล เป็น​พันธ‌สัญ‌ญา​เนือง​นิตย์

9. ขนม​นี้​ตก​เป็น​ของ​อา‌โรน​และ​บุตร‍ชาย​ของ เขา ให้​เขา​รับ‍ประ‌ทาน​ได้​ใน​ที่​บริ‌สุทธิ์ เพราะ​เป็น​ส่วน​บริ‌สุทธิ์​ที่‍สุด​ที่​ได้​จาก​เครื่อง‍บู‌ชา ด้วย​ไฟ​ถวาย​แด่​พระ‍เจ้า เป็น​ส่วน​ได้​อัน​ถา‌วร”

การ​เหยียด‍หยาม​พระ‍นาม และ​กฎ​เรื่อง​การ​ตอบ‍สนอง

10. ครั้ง​นั้น​มี​ชาย​คน​หนึ่ง​เป็น​บุตร​ของ​หญิง​คน​อิส‌รา‌เอล ซึ่ง​บิดา​เป็น​ชาว​อียิปต์ ออก‍ไป​ท่าม‍กลาง​คน​อิส‌รา‌เอล และ​บุตร‍ชาย​ของ​หญิง​อิส‌รา‌เอล​ทะเลาะ​กับ​ชาย อิส‌รา‌เอล​คน​หนึ่ง​ใน​ค่าย

11. และ​บุตร​ชาย​หญิง​อิส‌รา‌เอล​คน​นั้น​ได้​เหยียด‍หยาม พระ‍นาม​และ​ได้​แช่ง‍ด่า เขา​จึง​นำ​ตัว​มา​ให้​โม‌เสส มารดา​ของ​เขา​ชื่อ​เช‌โล‌มิท​บุตร‍สาว​ของ​ดิบรี​คน​เผ่า​ดาน

12. เขา​จึง​จำ​ชาย​คน​นั้น​ไว้ จน​กว่า​น้ำ‍พระ‌ทัย​ของ​พระ‍เจ้า​จะ​เป็น​ที่​กระ‌จ่าง​ต่อ​เขา​ทั้ง‍หลาย

13. พระ‍เจ้า​ตรัส​กับ​โม‌เสส​ว่า

14. “จง​นำ​ผู้​ที่​แช่ง‍ด่า​นั้น​ออก‍มา​จาก​ค่าย ให้​บรร‌ดา​ผู้​ที่​ได้​ยิน​คำ​แช่ง‍ด่า เอา​มือ​ของ​ตน​วาง‍ไว้​บน​ศีรษะ​ของ​เขา และ​ให้​ชุม‌นุม‍ชน​เอา​หิน​ขว้าง​เขา​ให้​ตาย

15. และ​จง​กล่าว​แก่​คน​อิส‌รา‌เอล​ว่า ผู้‍ใด​แช่ง‍ด่า​พระ‍เจ้า​ของ​เขา ผู้‍นั้น​จะ​ต้อง​ได้​รับ​โทษ​บาป

16. ผู้‍ใด​ที่​เหยียด‍หยาม​พระ‍นาม​ของ​พระ‍เจ้า​จะ​ต้อง​ถูก​โทษ​ถึง​ตาย ให้​ชุม‌นุม‍ชน​ขว้าง​เขา​เสีย​ให้​ตาย คน​ต่าง‍ด้าว​หรือ​ชาว‍เมือง​ก็​ดี เมื่อ​เขา​เหยียด‍หยาม​พระ‍นาม จะ​ต้อง​ถูก​โทษ​ถึง​ตาย

17. ผู้​ที่​ฆ่า​คน​ตาย จะ​ต้อง​ถูก​โทษ​ถึง​ตาย

18. ผู้​ที่​ฆ่า​สัตว์​ของ​เขา​จะ​ต้อง​ชด‍ใช้​ชีวิต​แทน​ชีวิต

19. ถ้า​ผู้‍ใด​กระ‌ทำ​ให้​เพื่อน‍บ้าน​เสีย​โฉม เขา​กระ‌ทำ​ให้​เสีย​โฉม​อย่าง‍ไร ก็​ให้​กระ‌ทำ​แก่​เขา​อย่าง‍นั้น

20. กระ‌ดูก​หัก​แทน​กระ‌ดูก​หัก ตา​แทน​ตา ฟัน​แทน​ฟัน เขา​กระ‌ทำ​ให้​เสีย​โฉม​อย่าง‍ไร เขา​ก็​ต้อง​ถูก​ทำ​ให้​เสีย‍โฉม​อย่าง‍นั้น

21. ผู้‍ใด​ที่​ฆ่า​สัตว์​ของ​เขา​ต้อง​เสีย​ค่า​ชด‍ใช้ และ​ผู้‍ใด​ที่​ฆ่า​คน​ให้​ผู้‍นั้น​ถูก​โทษ​ถึง​ตาย

22. เจ้า​จง​มี​กฎ‍หมาย​อย่าง‍เดียว​กัน​สำ‌หรับ​คน​ต่าง‍ด้าว และ​สำ‌หรับ​ชาว‍เมือง เพราะ​เรา​คือ​พระ‍เย‌โฮ‌วาห์​พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า”

23. โม‌เสส​ก็​กล่าว​แก่​คน​อิส‌รา‌เอล ดัง‍นั้น​เขา​จึง​พา​คน​ที่​แช่ง‍ด่า​นั้น​ออก‍มา​จาก​ค่าย และ​เอา​หิน​ขว้าง​เขา​ตาย คน​อิส‌รา‌เอล​กระ‌ทำ​ดัง‍นี้​ตาม​ที่​พระ‍เจ้า​ทรง​บัญ‌ชา​โม‌เสส​ไว้