บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50
  51. 51
  52. 52

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เย‌เร‌มีย์ 8 ฉบับ1971 (TH1971)

1. “พระ‍เจ้า​ตรัส​ว่า ใน​กาล​ครั้ง​นั้น กระ‌ดูก​ของ​บรร‌ดา​กษัตริย์​ยู‌ดาห์ กระ‌ดูก​เจ้า‍นาย​ของ​ยู‌ดาห์ กระ‌ดูก​ปุโร‌หิต กระ‌ดูก​ผู้​เผย​พระ‍วจนะ และ​กระ‌ดูก​ของ​ชาว​เมือง​เย‌รู‌ซา‌เล็ม จะ​มี​คน​เอา​ออก​มา​จาก​อุโมงค์​ของ​เขา​ทั้ง‍หลาย​เหล่า​นั้น

2. และ​เขา​จะ​กระ‌จาย​กระ‌ดูก​เหล่า​นั้น​ออก​ต่อ‍หน้า​ดวง​อา‌ทิตย์ ดวง​จันทร์ และ​บริ‌วาร​แห่ง​ฟ้า​สวรรค์​ทั้ง‍สิ้น ซึ่ง​เขา​ทั้ง‍หลาย​รัก​และ​ปรน‌นิบัติ ซึ่ง​เขา​ได้​ติด​สอย​ห้อย​ตาม ซึ่ง​เขา​ได้​แสวง‍หา​และ​นมัส‌การ จะ​ไม่‍มี​ใคร​รวบ‍รวม​หรือ​ฝัง​กระ‌ดูก​เหล่า‍นี้ แต่​จะ​เป็น​เหมือน​มูล‍สัตว์​ที่​ผิว​พื้น‍ดิน

3. บรร‌ดา​คน​ที่​เหลือ​อยู่​จาก​ครอบ‍ครัว​ร้าย​นี้ ซึ่ง​ตก‍ค้าง​อยู่​ใน​สถาน‍ที่​ทั้ง‍สิ้น ซึ่ง​เรา​ได้​ขับ‍ไล่​เขา​ไป จะ​นิยม​ความ​ตาย​ยิ่ง​กว่า​ที่​จะ​มี​ชีวิต​อยู่ พระ‍เจ้า​ตรัส​ดัง‍นี้

บาป​และ​การ​พิพาก‌ษา​ลง‍โทษ

4. “เจ้า​จง​พูด​กับ​เขา​ทั้ง‍หลาย​ว่า พระ‍เจ้า​ตรัส​ดัง‍นี้​ว่าเมื่อ​มนุษย์​ล้ม‍ลง เขา​จะ​ไม่​ลุก‍ขึ้น​อีก​หรือถ้า​ผู้‍หนึ่ง​ผู้‍ใด​หัน​ไป เขา​จะ​ไม่​หัน​กลับ​มา​หรือ

5. ทำไม​ชน‍ชาติ​นี้​คือ​เย‌รู‌ซา‌เล็ม​จึง​ได้​หัน​ไปเป็น​การ‍กลับ​สัตย์​อยู่​เป็น​นิตย์เขา​ยึด​การ​หลอก‍ลวง​ไว้​มั่นเขา​ทั้ง‍หลาย​ปฏิ‌เสธ​ไม่​ยอม​กลับ

6. เรา​ได้​ตั้ง‍ใจ​และ​คอย​ฟังแต่​เขา​ทั้ง‍หลาย​ก็​พูด​ไม่​ถูก‍ต้องไม่‍มี​คน​ใด​กลับ‍ใจ​จาก​ความ​อธรรม​ของ​ตนกล่าว​ว่า ‘ฉัน​ได้​ทำ​อะไร​ไป​แล้ว​บ้าง’ทุก​คน​หัน​ไป​ตาม​ทาง​ของ​เขา​เองเหมือน​ม้า​วิ่ง​หัว​ทิ่ม​เข้า​ไป​ใน​สง‌คราม

7. แม้‍ว่า​นก‍กระ‌สา‍ดำ​บน​ฟ้ายัง​รู้‍จัก​เวลา​กำ‌หนด​ของ​มันและ​นก‍เขา นก‍นาง‍แอ่น​และ​นก​กรอดได้​รัก‌ษา​เวลา​มา​ของ​มันแต่​ประ‌ชา‍กร​ของ​เราไม่​รู้‍จัก​กฎ‍หมาย​ของ​พระ‍เจ้า

8. “เจ้า​จะ​พูด​ได้​อย่าง‍ไร​ว่า ‘เรา​มี​ปัญ‌ญาและ​พระ‍ธรรม​ของ​พระ‍เจ้า​ก็​อยู่​กับ​เรา’แต่​ดู‍เถิด ปาก‍กา​โกง​ของ​พวก​อา‌ลักษณ์ได้​กระ‌ทำ​ให้​พระ‍ธรรม​เป็น​คำ​มุสา

9. คน​มี​ปัญ‌ญา​จะ​ได้​รับ​ความ‍อายเขา​จะ​คร้าม‍กลัว​และ​ถูก​จับ​ตัว​ไปนี่‍แน่ะ เขา​ได้​ปฏิ‌เสธ​พระ‍วจนะ​ของ​พระ‍เจ้าและ​ปัญ‌ญา​อย่าง‍ใด​มี​ใน​ตัว​เขา​เล่า

10. เพราะ​ฉะนั้น เรา​จะ​ให้​ภรรยา​ของ​เขา​ตก​ไป​เป็น​ของ​คน​อื่นให้​ไร่‍นา​ของ​เขา​ตก​แก่​ผู้​ที่​จะ​ได้​รับเพราะ‍ว่า​ตั้ง‍แต่​คน​ที่​ต่ำ‍ต้อย​ที่‍สุด​ถึง​คน​ที่​ใหญ่‍โต​ที่‍สุดทุก​คน​โลภ​อยาก​ได้​กำ‌ไรตั้ง‍แต่​ผู้​เผย​พระ‍วจนะ​ถึง​ปุโร‌หิตทุก​คน​ก็​ทำ​การ‍ฉ้อ​เขา

11. เขา​ได้​รัก‌ษา​แผล​แห่ง​ประ‌ชา‍กร​ของ​เรา​แต่​เล็ก‍น้อยกล่าว​ว่า ‘สวัสดิ‌ภาพ สวัสดิ‌ภาพ’เมื่อ​ไม่‍มี​สวัสดิ‌ภาพ​เสีย​เลย

12. เมื่อ​เขา​กระ‌ทำ​การ​น่า​เกลียด​น่า​ชัง​เขา​ละอาย​หรือเปล่า​เลย เขา​ไม่​ละอาย​เสีย​เลย​ที‍เดียวเขา​ไม่​รู้‍จัก​ว่า​อย่าง‍ไร​จึง​จะ​ขาย​หน้าเพราะ​ฉะนั้น​เขา​จะ​ล้ม‍ลง​ท่าม‍กลาง​พวก​ที่​ล้ม​แล้วเมื่อ​เรา​ลง‍โทษ​เขา​ทั้ง‍หลาย​เขา​จะ​ล้ม‍คว่ำ พระ‍เจ้า​ตรัส​ดัง‍นี้​แหละ

13. พระ‍เจ้า​ตรัส​ว่า เมื่อ​เรา​จะ​รวบ​รวม​เขาก็​เห็น​ว่า​เถา‍องุ่น​ไม่‍มี​ผลหรือ​ต้น​มะเดื่อ​ไม่‍มี​ผลถึง​แม้‍ว่า​ใบ​ก็​เหี่ยว‍แห้ง​ไปและ​สิ่ง‍ใด​ที่​เรา​ให้​เขา​ก็​อันตร‌ธาน​ไป​จาก​เขา”

14. ทำไม​เรา​จึง​นั่ง​นิ่งๆจง​พา​กัน​มา ให้​เรา​เข้า​ไป​ใน​หัว​เมือง​ที่​มี​ป้อมและ​พินาศ​เสีย​ที่‍นั่น​เถิดเพราะ​พระ‍เย‌โฮ‌วาห์​พระ‍เจ้า​ของ​เรา​จะ​ทรง‍ให้​เรา​พินาศและ​ทรง‍ประ‌ทาน​น้ำ‍ดี‍หมี​ให้​เรา​ดื่มเพราะ​เรา​ได้​กระ‌ทำ​บาป​ต่อ​พระ‍เจ้า

15. เรา​มอง‍หา​สวัสดิ‌ภาพ​แต่​ไม่‍มี​ความ‍ดี​อะไร​มา​เลยเรา​มอง‍หา​เวลา​รัก‌ษา​ให้​หาย แต่​ประ‌สบ​ความ​สยด‍สยอง

16. “เสียง​คะนอง​แห่ง​ม้า​ของ​เขา​ก็​ได้​ยิน​มา​จาก​เมือง‍ดานแผ่น‍ดิน​ทั้ง‍สิ้น​ก็​หวั่น‍ไหวด้วย​เสียง‍ร้อง​ของ​กอง‍อา‌ชา​ของ​เขามัน​ทั้ง‍หลาย​มา​กิน​แผ่น‍ดิน​และ​สิ่ง​ทั้ง‍ปวง​ที่​อยู่​บน​นั้น​จน​หมดทั้ง​เมือง​และ​ผู้​ที่​อา‌ศัย​อยู่​ใน​เมือง

17. เพราะ​ดู‍เถิด เรา​กำ‌ลัง​ส่ง​งู​เข้า​มา​ท่าม‍กลาง​เจ้าคือ​งู‍ทับ‍ทาง ซึ่ง​จะ​ผูก​ด้วย​มนตร์​ไม่‍ได้และ​มัน​จะ​กัด​เจ้า​ทั้ง‍หลาย” พระ‍เจ้า​ตรัส​ดัง‍นี้​แหละ

คำ‍คร่ำ‍ครวญ​เพราะ​ยู‌ดาห์​และ​เย‌รู‌ซา‌เล็ม

18. ทุกข์​ระทม​ของ​ข้าพ‌เจ้า​นี้​เหลือ​ที่​จะ​รัก‌ษาจิต‍ใจ​ของ​ข้าพ‌เจ้า​ก็​ป่วย​อยู่​ภาย‍ใน

19. ฟัง​ซิ เสียง‍ร้อง​แห่งบุตรี​ประ‌ชา‍กร​ของ​ข้าพ‌เจ้า8จาก​แผ่น‍ดิน​ทั้ง​ส่วน​กว้าง​และ​ส่วน​ยาว“พระ‍เจ้า​มิ‍ได้​สถิต​ใน​ศิโยน​หรือพระ‍รา‌ชา​ของ​เมือง​นั้น​ไม่​อยู่​ใน​นั้น​หรือ”“ทำไม​เขา​ยั่ว‍ยุ​เรา​ให้​โกรธ​ด้วย​รูป​เคา‌รพ​ของ​เขาและ​ด้วย​พระ​ต่าง‍ด้าว​ของ​เขา”

20. “ฤดู‍เกี่ยว​ก็​ผ่าน​ไป ฤดู‍แล้ง​ก็​สิ้น​ลง​แล้วและ​เรา​ทั้ง‍หลาย​ก็​ไม่​รอด”

21. เพราะ​แผล​แห่ง​บุตรี​ประ‌ชา‍กร​ของ​ข้าพ‌เจ้า หัว‍ใจ​ข้าพ‌เจ้า​จึง​เป็น​แผลข้าพ‌เจ้า​เศร้า‍หมอง และ​ความ​สยด‍สยอง​ก็​ยึด​ข้าพ‌เจ้า​ไว้​มั่น

22. ไม่‍มี​พิม‌เสน​ใน​กิ‌เล‌อาด​หรือไม่‍มี​แพทย์​ที่‍นั่น​หรือทำไม​อนา‌มัย​แห่ง​บุตรี​ประ‌ชา‍กร​ของ​ข้าพ‌เจ้าจึง​ไม่​กลับ​สู่​สภาพ​เดิม​ได้