10. ข้าพเจ้าควรจะพูดและให้คำตักเตือนแก่ผู้ใดดีนะเพื่อเขาจะได้เชื่อฟังดูเถิด หูของเขาตันเสียแล้วเขาฟังไม่ได้ดูเถิด พระวจนะของพระเจ้าเป็นสิ่งที่เขาดูแคลนเขาไม่พอใจฟัง
11. เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงมีพระพิโรธของพระเจ้าเต็มไปหมดข้าพเจ้าจะเก็บไว้อีกไม่ไหวแล้ว“จงเทออกรดเด็กๆที่ตามถนนและรดพวกหนุ่มๆที่ชุมนุมกันอยู่ด้วยทั้งสามีและภรรยาก็จะต้องเอาไปทั้งคนแก่และคนชราด้วย
12. บ้านเรือนของเขาจะต้องยกให้เป็นของคนอื่นทั้งไร่นาและภรรยาของเขาด้วยเพราะเราจะเหยียดมือของเราออกต่อสู้ชาวแผ่นดิน” พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
13. “เพราะว่า ตั้งแต่คนที่ต่ำต้อยที่สุดจนถึงคนใหญ่โตที่สุดทุกคนโลภอยากได้กำไรและทุกคนก็กระทำการด้วยความเท็จตั้งแต่ผู้เผยพระวจนะตลอดถึงปุโรหิต
14. เขาทั้งหลายได้รักษาแผลแห่งประชากรของเราแต่เล็กน้อยกล่าวว่า ‘สวัสดิภาพ สวัสดิภาพ’เมื่อไม่มีสวัสดิภาพเลย
15. เมื่อเขากระทำการน่าเกลียดน่าชังเขาละอายหรือเปล่าเลย เขาไม่ละอายเสียเลยทีเดียวเขาไม่รู้จักว่าอย่างไรจึงจะขายหน้าเพราะฉะนั้นเขาจะล้มลงท่ามกลางพวกที่ล้มแล้วเมื่อเราลงโทษเขาทั้งหลาย เขาจะคว่ำ” พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
16. พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า“จงยืนที่ถนนและมองให้ดีและถามหาทางโบราณนั้นว่าทางดีอยู่ที่ไหน แล้วจงเดินในทางนั้นและให้จิตใจของท่านได้ความสงบแต่เขาทั้งหลายกล่าวว่า ‘เราจะไม่เดินในนั้น’
17. เราวางยามไว้เหนือเจ้า สั่งว่า‘จงฟังเสียงเขาสัตว์’แต่เขาทั้งหลายกล่าวว่า ‘เราทั้งหลายจะไม่ยอมฟัง’
18. เพราะฉะนั้น บรรดาประชาชาติเอ๋ย จงฟังที่ประชุมเอ๋ย จงทราบเถิดว่าอะไรจะบังเกิดขึ้นแก่เขา
19. พิภพเอ๋ย จงฟังเถิด ดูเถิด เรากำลังนำความร้ายมาเหนือชนชาตินี้คือผลแห่งกโลบายของเขาเพราะเขามิได้เชื่อฟังถ้อยคำของเราส่วนพระธรรมของเรานั้นเขาปฏิเสธเสีย
20. มีกำยานมาถึงเราจากเมืองเชบา มีตะไคร้ส่งมาจากเมืองไกลเพื่ออะไรเล่าเครื่องเผาบูชาของเจ้าก็ยังไม่เป็นที่รับได้หรือเครื่องสักการบูชาของเจ้าก็ไม่เป็นที่พอใจเรา