51. ว่า ‘เราได้อาย เพราะเราได้ยินคำเยาะเย้ยความอัปยศคลุมหน้าเราไว้เพราะคนต่างชาติได้เข้าในสถานบริสุทธิ์แห่งพระนิเวศของพระเจ้า’
52. พระเจ้าตรัสว่า “เพราะฉะนั้น ดูเถิด วันเวลาจะมาถึงเมื่อเราจะลงโทษรูปเคารพของมันและคนที่บาดเจ็บจะคร่ำครวญอยู่ทั่วแผ่นดินทั้งสิ้นของมัน
53. พระเจ้าตรัสว่าถึงแม้บาบิโลนจะขึ้นไปบนสวรรค์และถึงแม้มันจะสร้างป้อมกันที่สูงอันเข้มแข็งของมันไว้บรรดาผู้ทำลายก็ยังมาจากเราเหนือมัน
54. “ฟังซิ มีเสียงร้องมาจากบาบิโลนเสียงโครมครามจากแผ่นดินของคนเคลเดีย
55. เพราะพระเจ้า กำลังทรงกระทำให้บาบิโลนเป็นที่ทิ้งร้างและกระทำเสียงที่ใหญ่โตของมันให้เงียบคลื่นของเขาทั้งหลายคะนองเหมือนน้ำมากเสียงอึกทึกของเขาก็เปล่งออกมา
56. เพราะว่าผู้ทำลายได้มาเหนือมันมาเหนือบาบิโลนบรรดานักรบของมันถูกยึดแล้วคันธนูของเขาทั้งหลายถูกหักเป็นชิ้นๆเพราะพระเยโฮวาห์ทรงเป็นเจ้าแห่งการตอบแทนพระองค์จะทรงสนองเป็นแน่
57. เราจะกระทำให้เจ้านายของมันและนักปราชญ์ของมันมึนเมาเจ้าเมืองของมัน ผู้บังคับบัญชาของมัน และนักรบของมันเขาทั้งหลายจะนอนหลับอยู่เป็นนิตย์ไม่ตื่นอีกเลยพระบรมมหากษัตริย์ ผู้ทรงพระนามว่าพระเยโฮวาห์จอมโยธาตรัสดังนี้
58. “พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่ากำแพงอันกว้างขวางของบาบิโลนจะถูกปราบลงให้เรียบเสมอพื้นดินและประตูเมืองสูงของมันจะถูกเผาด้วยไฟบรรดาประชาชนทำงานอย่างไร้ผลและชนชาติทั้งหลายจะเหน็ด เหนื่อยก็เพื่อเผาไฟเสียเท่านั้น”
59. ถ้อยคำซึ่งเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ ได้บัญชาแก่เสไรอาห์บุตรเนริยาห์ผู้เป็นบุตรมาอาเสอาห์ เมื่อเขาไปยังบาบิโลนกับเศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ ในปีที่สี่แห่งรัชกาลของท่านนั้น เสไรอาห์เป็นหัวหน้าจัดที่พัก
60. เยเรมีย์ได้เขียนบรรดาโทษทั้งสิ้นซึ่งจะมาถึง บาบิโลนนั้นไว้ในหนังสือ ถ้อยคำเหล่านี้เป็นคำที่เขียนไว้เกี่ยวด้วยเรื่องบาบิโลน
61. และเยเรมีย์พูดกับเสไรอาห์ว่า “เมื่อท่านมาถึงบาบิโลนแล้ว ท่านจงอ่านถ้อยคำเหล่านี้ทั้งหมดนะ
62. และกล่าวว่า ‘ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ได้ตรัสกับสถานที่นี้ว่า พระองค์จะทรงตัดออกเสีย เพื่อว่าจะไม่มีอะไรอาศัยอยู่ในนั้น ไม่ว่ามนุษย์หรือสัตว์ และจะเป็นที่ร้างเปล่าอยู่เป็นนิตย์
63. เมื่อท่านอ่านหนังสือนี้จบแล้ว จงเอาหินก้อนหนึ่งมัดติดมันไว้ และโยนมันทิ้งไปกลางแม่น้ำยูเฟรติส’
64. และจงกล่าวว่า ‘บาบิโลนจะจมลงอย่างนี้แหละ ไม่ลอยขึ้นอีกเลยเนื่องด้วย โทษซึ่งเราจะนำมาเหนือมัน’ ” ถ้อยคำของเยเรมีย์มีเพียงนี้