1. จงวิ่งไปวิ่งมาอยู่ในถนนกรุงเยรูซาเล็มจงมองและสังเกตจงค้นตามลานเมืองดูทีว่าจะหามนุษย์สักคนหนึ่งได้หรือไม่คือคนที่กระทำการยุติธรรมและแสวงหาความจริงเพื่อเราจะได้อภัยโทษให้แก่เมืองนั้น
2. แม้เขาทั้งหลายกล่าวว่า “ตราบใดที่พระเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่”เขาก็ยังสาบานอย่างเท็จ
3. ข้าแต่พระเจ้า พระเนตรของพระองค์ทรงหาความสัตย์จริงมิใช่หรือพระองค์ทรงเฆี่ยนตีเขาทั้งหลายแต่เขาก็ไม่รู้สึกสำนึกพระองค์ทรงล้างผลาญเขาแต่เขาทั้งหลายปฏิเสธไม่ยอมดีขึ้นเขาได้กระทำให้หน้าของเขากระด้างยิ่งกว่าหินเขาปฏิเสธไม่ยอมกลับใจ
4. แล้วข้าพเจ้าทูลว่า “คนเหล่านี้เป็นแต่ผู้น้อยเขาไม่มีความคิดเพราะเขาไม่รู้จักพระมรรคาของพระเจ้าไม่รู้จักพระธรรมของพระเจ้าของเขา
5. ข้าพระองค์จะไปหาพวกผู้ใหญ่และจะพูดกับเขาทั้งหลายเพราะเขารู้จักพระมรรคาของพระเจ้าและรู้จักพระธรรมของพระเจ้าของเขา”แต่เขาทั้งหลายทุกคนก็ได้หักแอกเสียเขาทั้งหลายได้ระเบิดพันธนะเสีย
6. เพราะฉะนั้น สิงห์จากป่าจะมาสังหารเขาสุนัขป่าจากป่าดอนจะทำลายเขาเสือดาวกำลังเฝ้าหัวเมืองทั้งหลายของเขาทุกคนที่ไปจากเมืองเหล่านั้นจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆเพราะว่าความทรยศของเขามากมายการกลับสัตย์ของเขาก็ใหญ่ยิ่ง
7. “เราจะให้อภัยเจ้าได้อย่างไรลูกหลานของเจ้าได้ละทิ้งเราแล้ว และได้อ้างผู้ที่ไม่ใช่พระเจ้าในการทำสัตย์สาบานเมื่อเราเลี้ยงเขาให้อิ่ม เขาก็ทำการล่วงประเวณีแล้วก็ยกขบวนกันไปที่เรือนของหญิงแพศยา
8. เขาทั้งหลายเหมือนม้าผู้พันธุ์ที่กลัดมันทุกคนก็ร้องหาภรรยาของเพื่อนบ้าน
9. พระเจ้าตรัสว่า เพราะสิ่งอย่างนี้เราจะไม่ทำโทษเขาหรือและเราไม่ควรที่จะแก้แค้นประชาชาติที่เป็นอย่างนี้หรือ
10. “ไปเถอะ ไปตามแถวต้นองุ่นของมันและทำลายเสียแต่อย่าไปถึงอวสานทีเดียวตัดกิ่งก้านของมันออกเพราะนั่นไม่ใช่เป็นของพระเจ้า
11. เพราะพงศ์พันธุ์ของอิสราเอล และพงศ์พันธุ์ของยูดาห์ได้ทรยศต่อเราอย่างสิ้นเชิงแล้ว พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ