2. พระเจ้าตรัสว่า เพราะฉะนั้น ดูเถิดวันเวลาจะมาถึงเมื่อเราจะกระทำให้ได้ยินเสียงสัญญาณสงครามสู้กับนครรับบาห์ของคนอัมโมนมันจะกลายเป็นกองซากเมืองที่ร้างเปล่าและชนบทของเมืองนั้นจะถูกเผาเสียด้วยไฟแล้วอิสราเอลจะเข้ายึดผู้ที่เข้ายึดเขาพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
3. “เฮชโบนเอ๋ย จงคร่ำครวญเพราะเมืองอัยถูกทิ้งร้างบุตรีแห่งนครรับบาห์เอ๋ย จงร้องร่ำไรจงเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้จงโอดครวญ วิ่งไปวิ่งมาอยู่ท่ามกลางคอกหินเพราะพระมิลโคมจะต้องถูกกวาดไปเป็นเชลยพร้อมกับปุโรหิตและเจ้านายของมัน
4. บุตรีผู้กลับสัตย์เอ๋ยทำไมเจ้าโอ้อวดบรรดาที่ลุ่ม ที่ลุ่มของเจ้ามีน้ำไหลผู้วางใจในสมบัติของตนว่า‘ใครจะมาสู้ฉันนะ’
5. พระเยโฮวาห์พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่าดูเถิด เราจะนำความสยดสยองมาเหนือเจ้าจากทุกคนที่อยู่รอบตัวเจ้าและเจ้าจะถูกขับไล่ออกไปชายทุกคนตรงหน้าเขาออกไปและจะไม่มีใครรวบรวมคนลี้ภัยได้
6. แต่ภายหลังเราจะให้คนอัมโมนกลับสู่สภาพเดิม” พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
7. เกี่ยวกับเรื่องเมืองเอโดม พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า“สติปัญญาไม่มีในเทมานอีกแล้วหรือคำปรึกษาพินาศไปจากผู้เฉลียวฉลาดแล้วหรือสติปัญญาของเขาหายสูญไปเสียแล้วหรือ
8. ชาวเมืองเดดานเอ๋ยจงหนี จงหันกลับ จงอาศัยในที่ลึกเพราะว่าเราจะนำภัยพิบัติของเอซาวมาเหนือเขาเวลาเมื่อเราลงโทษเขา
9. ถ้าคนเก็บองุ่นมาหาเจ้าเขาจะไม่ทิ้งองุ่นตกค้างไว้บ้างหรือถ้าขโมยมาเวลากลางคืนเขาจะไม่ทำลายเพียงพอแก่ตัวเขาเท่านั้นหรือ
10. แต่เราได้เปลือยเอซาวให้เปลือยเลยเราได้เปิดที่ซ่อนของเขาและเขาไม่สามารถซ่อนตัวได้ลูกหลานของเขาถูกทำลายและพี่น้องของเขาและเพื่อนบ้านของเขา ไม่มีเขาอีกแล้ว
11. จงทิ้งเด็กกำพร้าพ่อของเจ้าไว้เถิดเราจะให้เขามีชีวิตอยู่และให้แม่ม่ายของเจ้าวางใจในเราเถิด”