17. บรรดาท่านที่อยู่รอบเขาจงเสียใจด้วยเขาเถิดทั้งคนที่รู้จักชื่อเขาด้วยจงกล่าวว่า ‘ไม้ธารพระกรอันทรงฤทธิ์หักเสียแล้วคือคทาอันรุ่งโรจน์นั้น’
18. ชาวเมืองดีโบนเอ๋ยจงลงมาจากศักดิ์ศรีของเจ้าและนั่งบนดินที่แตกระแหงเพราะผู้ทำลายโมอับได้มาสู้กับเจ้าเขาได้ทำลายที่กำบังเข้มแข็งของเจ้าแล้ว
19. ชาวเมืองอาโรเออร์เอ๋ยจงยืนเฝ้าอยู่ข้างทางจงถามผู้ชายที่หนีมาและผู้หญิงที่รอดพ้นมาว่า ‘เกิดเรื่องอะไรขึ้น’
20. โมอับถูกกระทำให้ได้อายเพราะมันแตกเสียแล้วคร่ำครวญและร้องร่ำไรอยู่จงบอกแถวแม่น้ำอารโนนว่าโมอับถูกทิ้งร้างเสียแล้ว
21. “การพิพากษาได้ตกเหนือที่ราบเหนือโฮโลน และยาซาห์และเมฟาอาท
22. และดีโบนและเนโบ และเบธดิบลาธาอิม
23. และคีริยาธาอิม และเบธกามุล และเบธเมโอน
24. และเคริโอทและโบสราห์ และหัวเมืองทั้งสิ้นของแผ่นดินโมอับ ทั้งไกลและใกล้
25. พระเจ้าตรัสว่า ศักดิ์ของโมอับถูกตัดออกแล้ว และแขนของมันก็หักไป
26. “จงทำให้เขามึนเมา เพราะว่าเขาได้พองตัวขึ้นต่อพระเจ้า เพราะฉะนั้นโมอับจะต้องกลิ้งเกลือกอยู่ในอาเจียนของตัว และเขาจะถูกเยาะเย้ยด้วย
27. อิสราเอลไม่ถูกเจ้าเยาะเย้ยหรือ ไปพบเขาท่ามกลางโจรหรือ เมื่อเจ้าพูดถึงเขา เจ้าจึงสั่นศีรษะ
28. “ชาวเมืองโมอับเอ๋ย จงออกเสียจากหัวเมืองไปอาศัยอยู่ในหินจงเป็นเหมือนนกพิราบซึ่งทำรังอยู่ที่ข้างปากซอก
29. เราได้ยินถึงความเห่อเหิมของโมอับเขาเห่อเหิมมากได้ยินถึงความยโส ความเห่อเหิมของเขา และความจองหองของเขาและถึงความยกตนข่มท่านในใจของเขา
30. พระเจ้าตรัสว่า เรารู้ความโอหังของเขาความโอ้อวดของเขาเป็นความเท็จการกระทำทั้งหลายของเขาก็ไม่เป็นความจริง