10. “ผู้ใดกระทำงานของพระเจ้าอย่างอืดอาด ผู้นั้นก็ถูกสาป ผู้ที่กันไม่ให้ดาบของตนกระทำให้โลหิตตก ผู้นั้นจะถูกสาป
11. “โมอับสบายตั้งแต่หนุ่มๆมาและได้ตกตะกอนมันไม่ได้ถูกถ่ายออกจากภาชนะนี้ไปภาชนะนั้นหรือต้องถูกกวาดไปเป็นเชลยดังนั้น รสจึงยังอยู่ในนั้นและกลิ่นก็ไม่เปลี่ยนแปลง
12. พระเจ้าตรัสว่า “เพราะฉะนั้น ดูเถิด วันเวลาจะมาถึง เมื่อเราจะส่งผู้ถ่ายเทมาให้เขาเพื่อถ่ายเทเขา และเทภาชนะของเขาให้เกลี้ยง และทุบไหของเขาให้แตกเป็นชิ้นๆ
13. แล้วโมอับก็จะได้อายเพราะพระเคโมช อย่างที่ประชาอิสราเอลได้อายเพราะเบธเอล อันเป็นที่วางใจของเขา
14. “เจ้าว่าอย่างไรได้ว่า‘เราเป็นพวกวีรชนและทแกล้วทหาร’
15. ผู้ทำลายเมืองโมอับและหัวเมืองของมันมาถึงแล้วและคนหนุ่มๆที่เก่งที่สุดของเมืองก็ลงไปสู่การถูกฆ่าพระบรมมหากษัตริย์ผู้ทรงพระนามว่า พระเยโฮวาห์จอมโยธาตรัสดังนี้แหละ
16. ภัยพิบัติของโมอับอยู่ใกล้แค่คืบแล้วและความทุกข์ใจของเขาก็เร่งก้าวเข้ามา
17. บรรดาท่านที่อยู่รอบเขาจงเสียใจด้วยเขาเถิดทั้งคนที่รู้จักชื่อเขาด้วยจงกล่าวว่า ‘ไม้ธารพระกรอันทรงฤทธิ์หักเสียแล้วคือคทาอันรุ่งโรจน์นั้น’
18. ชาวเมืองดีโบนเอ๋ยจงลงมาจากศักดิ์ศรีของเจ้าและนั่งบนดินที่แตกระแหงเพราะผู้ทำลายโมอับได้มาสู้กับเจ้าเขาได้ทำลายที่กำบังเข้มแข็งของเจ้าแล้ว
19. ชาวเมืองอาโรเออร์เอ๋ยจงยืนเฝ้าอยู่ข้างทางจงถามผู้ชายที่หนีมาและผู้หญิงที่รอดพ้นมาว่า ‘เกิดเรื่องอะไรขึ้น’
20. โมอับถูกกระทำให้ได้อายเพราะมันแตกเสียแล้วคร่ำครวญและร้องร่ำไรอยู่จงบอกแถวแม่น้ำอารโนนว่าโมอับถูกทิ้งร้างเสียแล้ว
21. “การพิพากษาได้ตกเหนือที่ราบเหนือโฮโลน และยาซาห์และเมฟาอาท
22. และดีโบนและเนโบ และเบธดิบลาธาอิม
23. และคีริยาธาอิม และเบธกามุล และเบธเมโอน
24. และเคริโอทและโบสราห์ และหัวเมืองทั้งสิ้นของแผ่นดินโมอับ ทั้งไกลและใกล้
25. พระเจ้าตรัสว่า ศักดิ์ของโมอับถูกตัดออกแล้ว และแขนของมันก็หักไป
26. “จงทำให้เขามึนเมา เพราะว่าเขาได้พองตัวขึ้นต่อพระเจ้า เพราะฉะนั้นโมอับจะต้องกลิ้งเกลือกอยู่ในอาเจียนของตัว และเขาจะถูกเยาะเย้ยด้วย
27. อิสราเอลไม่ถูกเจ้าเยาะเย้ยหรือ ไปพบเขาท่ามกลางโจรหรือ เมื่อเจ้าพูดถึงเขา เจ้าจึงสั่นศีรษะ