1. พระวจนะของพระเจ้าซึ่งมายังเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ เกี่ยวด้วยเรื่องบรรดาประชาชาติ
2. เรื่องอียิปต์เกี่ยวด้วยกองทัพ ของฟาโรห์เนโค กษัตริย์แห่งอียิปต์ซึ่งอยู่ที่ริมแม่น้ำยูเฟรติสที่เมืองคารเคมิช และซึ่งเนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้โจมตีแตกในปีที่สี่แห่งรัชกาล เยโฮยาคิมราชบุตรของโยสิยาห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์ว่า
3. จงเตรียมเขนและโล่และประชิดเข้าสงคราม
4. จงผูกอานม้าพลม้าเอ๋ย จงขึ้นมาเถิดจงสวมหมวกของเจ้าเข้าประจำที่จงขัดหอกของเจ้าจงสวมเสื้อเกราะของเจ้าไว้
5. ทำไมเราเห็นเขาทั้งหลายครั่นคร้ามและหันหลังกลับนักรบของเขาทั้งหลายถูกตีล้มลงและได้เร่งหนีไปเขาทั้งหลายไม่เหลียวกลับความสยดสยองอยู่ทุกด้านพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
6. คนเร็วก็หนีไปไม่ได้นักรบก็หนีไปไม่รอดเขาทั้งหลายได้สะดุดและล้มลงในแดนเหนือข้างแม่น้ำยูเฟรติส
7. “นี่ใครนะ โผล่ขึ้นมาดั่งแม่น้ำไนล์เหมือนแม่น้ำซึ่งน้ำของมันซัดขึ้น
8. อียิปต์โผล่ขึ้นมาอย่างแม่น้ำไนล์เหมือนแม่น้ำของมันซัดขึ้นเขาว่า ข้าจะขึ้น ข้าจะคลุมโลกข้าจะทำลายหัวเมืองและชาวเมืองนั้นเสีย
9. ม้าทั้งหลายเอ๋ย รุดหน้าไปเถิดรถรบทั้งหลายเอ๋ยเดือดดาลเข้าเถิดจงให้นักรบออกไปคือเอธิโอเปียและคนพูตผู้ถือโล่คนลูด นักถือและโก่งธนู
10. วันนั้นเป็นวันแห่งพระเจ้าจอมโยธาเป็นวันแห่งการแก้แค้นที่จะแก้แค้นศัตรูของพระองค์ดาบจะกินจนอิ่มและดื่มโลหิตของเขาจนเต็มคราบเพราะองค์สมเด็จพระเจ้าจอมโยธา ทำการบูชาในแดนเหนือข้างแม่น้ำยูเฟรติส
11. ธิดาพรหมจารีแห่งอียิปต์เอ๋ยจงขึ้นไปที่กิเลอาดและไปเอาพิมเสนเจ้าได้ใช้ยาเป็นอันมากแล้วและก็ไร้ผลสำหรับเจ้านั้นรักษาไม่หาย
12. บรรดาประชาชาติได้ยินถึงความอายของเจ้าและโลกก็เต็มด้วยเสียงคร่ำครวญของเจ้าเพราะว่านักรบสะดุดกันเขาทั้งหลายได้ล้มลงด้วยกัน”
13. พระวจนะซึ่งพระเจ้าตรัสกับเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ เรื่องการมาของเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลน เพื่อจะโจมตีแผ่นดินอียิปต์ ว่า
14. “จงประกาศในอียิปต์ และป่าวร้องในมิกดลจงป่าวร้องในเมมฟิส และทาปานเหสจงกล่าวว่า ‘ยืนให้พร้อมไว้และเตรียมตัวพร้อมเพราะว่าดาบจะกินอยู่รอบตัวเจ้า
15. ทำไมพระอะบิสจึงหนีเสียเล่าทำไมรูปวัวผู้ของเจ้าไม่ยืนมั่นอยู่เพราะว่าพระเจ้าได้ทรงผลักเขาล้มลง
16. ฝูงชนของเจ้าก็สะดุดและล้มลงและเขาทั้งหลายพูดแก่กันและกันว่า‘ลุกขึ้นเถอะ ให้เรากลับไปยังชนชาติของเราไปยังแผ่นดินที่เราถือกำเนิดเพราะเรื่องดาบของผู้บีบบังคับ’
17. จงเรียกชื่อฟาโรห์ กษัตริย์แห่งอียิปต์ว่า‘ผู้อึกทึก ผู้ปล่อยให้โอกาสผ่านไป’
18. “พระบรมมหากษัตริย์ ผู้ซึ่งพระนามของพระองค์ คือ พระเยโฮวาห์จอมโยธาตรัสว่า “เรามีชีวิตอยู่ตราบใดจะมีผู้หนึ่งมาเหมือนภูเขาทาโบร์ท่ามกลางภูเขาทั้งหลายและเหมือนภูเขาคารเมลข้างทะเล
19. ชาวอียิปต์เอ๋ยจงเตรียมข้าวของสำหรับตัวเจ้าเพื่อการถูกกวาดไปเป็นเชลยเพราะว่าเมืองเมมฟิสจะกลายเป็นที่ทิ้งร้างเป็นที่ปรักหักพัง ปราศจากผู้อาศัย
20. “อียิปต์เป็นโคสาวตัวงามแต่ตัวเหลือบจากทิศเหนือมาจับเธอ
21. แม้ว่าทหารที่จ้างมาที่อยู่ท่ามกลางเธอก็เหมือนลูกโคที่ได้ขุนไว้เออ เขาทั้งหลายหันกลับและหนีไปด้วยกันเขาทั้งหลายไม่ต่อต้านเพราะวันแห่งภัยพิบัติได้มาเหนือเขาทั้งหลายเป็นเวลาแห่งการลงโทษเขา
22. “เธอทำเสียงเหมือนงูที่กำลังเลื้อยออกไปเพราะศัตรูของเธอเดินกระบวนเข้ามาด้วยกำลังทัพและมาสู้กับเธอด้วยขวานเหมือนอย่างคนเหล่านั้นที่โค่นต้นไม้
23. พระเจ้าตรัสว่า เขาทั้งหลายจะโค่นป่าของเธอลงแม้ว่าป่านั้นใครจะเข้าไปไม่ได้เพราะว่าพวกเขาทั้งหลายมีจำนวนมากกว่าตั๊กแตนนับไม่ถ้วน
24. ธิดาของอียิปต์จะถูกกระทำให้ได้อายเธอจะถูกมอบไว้ในมือของชนชาติหนึ่งจากทิศเหนือ”
25. พระเจ้าจอมโยธา พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า “ดูเถิด เราจะนำการลงโทษมาเหนือพระอาโมนแห่ง เธเบสและฟาโรห์ และอียิปต์และบรรดาพระและกษัตริย์ทั้งปวงของ เมืองนั้นลงเหนือฟาโรห์และคนเหล่านั้นก็วางใจในท่าน
26. เราจะมอบเขาทั้งหลายไว้ในมือของบรรดาผู้ ที่แสวงหาชีวิตของเขาในมือของเนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์แห่งบาบิโลน และข้าราชการของท่านพระเจ้าตรัสว่า ภายหลังอียิปต์จึงจะมีคนอาศัยอยู่อย่างสมัยก่อน
27. ยาโคบ ผู้รับใช้ของเราเอ๋ย อย่ากลัวเลยหรืออิสราเอลเอ๋ย อย่าครั่นคร้ามเลยเพราะนี่แน่ะ เราจะช่วยเจ้าให้รอดได้จากที่ไกลและช่วยลูกหลานของเจ้าจากแผ่นดินที่เขาเป็นเชลยยาโคบจะกลับมาและมีความสงบและความสบายและไม่มีผู้ใดกระทำให้เขากลัว
28. พระเจ้าตรัสว่า ยาโคบ ผู้รับใช้ของเราเอ๋ย อย่ากลัวเลยเพราะเราอยู่กับเจ้าเราจะกระทำให้บรรดาประชาชาติทั้งสิ้นมาถึงซึ่งอวสานคือประชาชาติที่เราได้ขับเจ้าให้ไปอยู่นั้นแต่ส่วนเจ้าเราจะไม่กระทำให้ถึงอวสานทีเดียวเราจะตีสอนเจ้าตามขนาดเราจะไม่ปล่อยให้เจ้าไม่ถูกทำโทษเป็นอัน ขาด”