พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เย‌เร‌มีย์ 4:28-31 ฉบับ1971 (TH1971)

28. เพราะ​เรื่อง​นี้​โลก​จะ​ไว้‍ทุกข์และ​ฟ้า​สวรรค์​เบื้อง‍บน​จะ​ดำ​มืดเพราะ​เรา​ได้​ลั่น​วา‌จา​แล้ว เรา​ได้​หมาย​ใจ​ไว้​แล้วเรา​จะ​ไม่​เปลี่ยน​ใจ​หรือ​หัน​กลับ”

29. เมื่อ​ได้​ยิน​เสียง​พล‍ม้า​และ​นัก‍ธนูชาว‍เมือง​ทุก​แห่ง​ก็​หนี​ไปเขา​เข้า​ไป​อยู่​ใน​สุม​ทุม​พุ่ม‍ไม้ และ​ปีน‍ป่าย​ไป​ท่าม‍กลาง​ศิลาหัว‍เมือง​ทุก​แห่ง​ก็​ถูก​ทอด‍ทิ้งและ​ไม่‍มี​มนุษย์​อา‌ศัย​อยู่​ใน​เมือง​เหล่า‍นั้น​เลย

30. เจ้า​ผู้​ที่​ถูก​ทิ้ง​ร้าง​เอ๋ยที่​เจ้า​แต่ง‍ตัว​สี‍แดง​นั้น เจ้า​ทำ​อะไร​กันและ​ที่​เจ้า​ประ‌ดับ​ตัว​ด้วย​อา‌ภรณ์​ทอง‍คำที่​เจ้า​ขยาย​ดวง‍ตา​ให้​กว้าง​ด้วย​แต้ม‍สีเออ เจ้า​แต่ง‍ตัว​ให้​งาม​เสีย​เปล่าคน‍รัก​ของ​เจ้า​ดู‍หมิ่น​เจ้าเขา​ทั้ง‍หลาย​แสวง​ชีวิต​ของ​เจ้า

31. เพราะ​เรา​ได้​ยิน​เสียง​เหมือน​เสียง​หญิง​คลอด​บุตร​ร้องแสน​เจ็บ‍ปวด​อย่าง​กับ​จะ​คลอด​บุตร​หัว‍ปีเสียง‍ร้อง​แห่ง​บุตรี​ศิโยน​นั้น​แทบ​จะ​ขาด‍ใจเหยียด​แขน​ของ​เธอ​ออก​ร้อง​ว่า“วิบัติ​แก่​ข้า ข้า​อ่อน‍เปลี้ย​อยู่​ต่อ​หน้า​ผู้​ฆ่า​คน”

อ่านบทที่สมบูรณ์ เย‌เร‌มีย์ 4