1. พระเจ้าตรัสว่า “ในวาระนั้น เราจะเป็นพระเจ้าของบรรดาตระกูลแห่ง อิสราเอลและเขาทั้งหลายจะเป็นประชากรของเรา”
2. พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า“ชนชาติที่รอดตายจากดาบได้ประสบพระกรุณาคุณที่ในถิ่นทุรกันดารเมื่ออิสราเอลแสวงหาการหยุดพัก
3. พระเจ้าทรงปรากฏแก่เขาจากที่ไกล ตรัสว่า‘เราได้รักเจ้าด้วยความรักนิรันดร์เพราะฉะนั้นเราจึงมีความรักมั่นคงต่อเจ้าสืบไป
4. เราจะสร้างเจ้าอีก และเจ้าจะถูกสร้างใหม่นะ อิสราเอลพรหมจารีเจ้าจะตกแต่งตัวเจ้าด้วยรำมะนาอีกและจะออกไปเต้นรำกับผู้ที่สนุกสนานกัน
5. เจ้าจะปลูกสวนองุ่นที่บนภูเขาสะมาเรียอีกผู้ปลูกก็จะปลูกและใช้ผลนั้น’
6. เพราะว่าจะมีวันเมื่อคนเฝ้ายามจะร้องเรียกอยู่ในเขตแดนเทือกเขาเอฟราอิมว่า‘จงลุกขึ้น ให้เราไปยังศิโยนเถิดไปเฝ้าพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเรา’ ”
7. เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า“จงร้องเพลงด้วยความยินดีเพราะยาโคบและเปล่งเสียงโห่ร้องเพราะประมุขของบรรดาประชาชาติจงป่าวร้อง สรรเสริญ และกล่าวว่า‘พระเจ้าทรงช่วยประชากรของพระองค์ให้รอดคือคนที่เหลืออยู่ของอิสราเอล’
8. ดูเถิด เราจะนำเขามาจากแดนเหนือและรวบรวมเขาจากส่วนที่ไกลที่สุดของพิภพมีคนตาบอดคนขาเขยกอยู่ท่ามกลางเขาผู้หญิงที่มีครรภ์และผู้หญิงที่คลอดบุตรจะมาด้วยกันเขาจะกลับมาที่นี่เป็นหมู่ใหญ่