9. แต่เขาทั้งหลายจะปรนนิบัติพระเยโฮวาห์ พระเจ้าของเขาทั้งหลาย และดาวิดพระราชาของเขาทั้งหลายผู้ซึ่ง เราจะให้เกิดมาเพื่อเขา
10. “พระเจ้าตรัสว่า ยาโคบผู้รับใช้ของเราเอ๋ย อย่ากลัวเลยอิสราเอลเอ๋ย อย่าครั่นคร้ามเพราะนี่แน่ะ เราจะช่วยเจ้าจากที่ไกลให้รอดทั้งลูกหลานของเจ้าจากแผ่นดินที่เขาไปเป็นเชลยยาโคบจะกลับมา และมีความสงบและความสบายและจะไม่มีผู้ใดกระทำให้เขากลัว
11. พระเจ้าตรัสว่า เพราะเราอยู่กับเจ้าเพื่อช่วยเจ้าให้รอดเราจะกระทำให้บรรดาประชาชาติทั้งสิ้นถึงอวสานคือผู้ซึ่งเราได้กระจายเจ้าให้ไปอยู่ท่ามกลางเขานั้นแต่ส่วนเจ้าเราจะไม่กระทำให้ถึงอวสานเราจะตีสอนเจ้าตามขนาดและด้วยประการใดก็ตามเราจะไม่ปล่อยเจ้าโดย ไม่ลงโทษ
12. “เพราะพระเจ้าตรัสดังนี้ว่าที่เจ็บของเจ้าก็ร้ายและบาดแผลของเจ้าก็ฉกรรจ์
13. ไม่มีผู้ใดที่จะช่วยคดีของเจ้าไม่มียารักษาบาดแผลของเจ้าไม่มีการรักษาให้เจ้า
14. คนรักทั้งสิ้นของเจ้าได้ลืมเจ้าเสียเขาทั้งหลายไม่ต้องการเจ้าแล้วเพราะเราตีเจ้าอย่างการโบยตีของศัตรูเป็นการลงโทษอย่างของคนโหดร้ายเพราะว่าความผิดของเจ้าก็ใหญ่ยิ่งเพราะว่าบาปของเจ้าก็มาก
15. ไฉนเจ้าร้องเพราะความเจ็บของเจ้าที่เจ็บของเจ้าก็ร้ายเพราะว่ากรรมชั่วของเจ้าใหญ่ยิ่งเพราะว่าบาปของเจ้ามากเราได้กระทำสิ่งเหล่านี้แก่เจ้า
16. เพราะฉะนั้นผู้ใดที่กินเจ้า เขาจะถูกกินปรปักษ์ของเจ้าหมดสิ้นทุกคนจะตกไปเป็นเชลยผู้เหล่านั้นที่ปล้นเจ้า เขาจะเป็นของถูกปล้นและทุกคนที่กินเจ้าเป็นเหยื่อเราจะทำเขาให้เป็นเหยื่อ
17. เพราะเราจะเรียกเนื้อขึ้นมาให้แก่เจ้าและเราจะรักษาบาดแผลของเจ้าให้หาย พระเจ้าตรัสเพราะเขาทั้งหลายเรียกเจ้าว่าพวกนอกคอก‘คือศิโยนซึ่งไม่มีใครต้องการ’
18. “พระเจ้าตรัสดังนี้ว่าดูเถิด เราจะให้เต็นท์แห่งยาโคบกลับสู่สภาพเดิมและมีความเอ็นดูในเรื่องที่อาศัยของเขาเขาจะสร้างเมืองนั้นขึ้นใหม่บนเนินของเมืองและพระราชวังจะตั้งอยู่ในที่ที่เคยอยู่
19. จะมีเพลงโมทนาพระคุณออกมาจากที่เหล่านั้นและมีเสียงของผู้ที่รื่นเริงเราจะทวีเขาขึ้น และเขาจะไม่มีเพียงน้อยคนเราจะกระทำให้เขามีเกียรติเขาจะไม่เป็นแต่ผู้เล็กน้อย
20. ลูกหลานของเขาจะเป็นเหมือนสมัยก่อนและชุมนุมของเขาจะได้ถูกสถาปนาไว้ต่อหน้าเราและทุกคนที่บีบบังคับเขาเราจะลงโทษ
21. เจ้านายของเขาจะเป็นคนหนึ่งในพวกเขาทั้งหลายผู้ครอบครองของเขาจะออกมาจากท่ามกลางเขาเองเราจะกระทำให้ท่านนั้นเข้ามาใกล้และท่านนั้นจะเข้าใกล้เราเพราะใครเล่ากล้าเข้ามาใกล้เราได้เองพระเจ้าตรัส
22. และเจ้าทั้งหลายจะเป็นประชากรของเราและเราจะเป็นพระเจ้าของเจ้า”
23. จงดูพายุของพระเจ้าพระพิโรธได้ออกไปแล้วเป็นพายุกวาดจะวนเวียนอยู่บนศีรษะของคนอธรรม
24. ความกริ้วอันแรงกล้าของพระเจ้าจะไม่หยุดยั้งจนกว่าพระองค์จะทรงกระทำและให้สำเร็จตามพระทัยพระองค์ประสงค์ในวาระสุดท้าย เจ้าทั้งหลายจะเข้าใจข้อความนี้