20. พระเจ้าตรัสว่า เชื้อสายอิสราเอลเอ๋ย แน่นอนทีเดียวที่ภรรยาทรยศละทิ้งสามีของนางฉันใดเจ้าก็ได้ทรยศต่อเราฉันนั้น’ ”
21. เขาได้ยินเสียงมาจากที่สูงโล้นเป็นเสียงร้องไห้และเสียงวิงวอนของบุตร ทั้งหลายของอิสราเอลเพราะเขาได้แปรวิถีของเขาเสียแล้วเขาได้ลืมพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเขา
22. “บรรดาบุตรที่กลับสัตย์เอ๋ย จงกลับมาเถิดเราจะรักษาความกลับสัตย์ของเจ้าให้หาย”“ดูเถิด ข้าพระองค์ทั้งหลายมาหาพระองค์แล้วเพราะพระองค์ทรงเป็นพระเยโฮวาห์พระเจ้า ของข้าพระองค์”
23. แท้จริง เนินเขาก็เป็นแต่สิ่งหลอกลวงและการสับสนอลหม่านบนภูเขาก็เป็นด้วยแท้จริงความรอดของอิสราเอลนั้นอยู่ในพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเรา
24. “แต่ว่าสิ่งที่น่าอายนั้นได้กัด กินสิ่งทั้งปวงที่บรรพบุรุษของเราได้ลงแรงทำไว้ ตั้งแต่เรายังเป็นเด็กอนุชนอยู่ คือฝูงแกะ ฝูงโค บุตรชาย และบุตรหญิงทั้งหลายของเขา
25. ให้เรานอนลงจมในความอายของเรา และให้ความอัปยศคลุมเราไว้ เพราะเราได้กระทำบาปต่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเรา ทั้งตัวเราและบรรพบุรุษของเรา ตั้งแต่เราเป็นอนุชนอยู่จนทุกวันนี้ และเราหาได้ฟังพระสุรเสียงแห่ง พระเยโฮวาห์พระเจ้าของเราไม่”