1. หลังจากเนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้จับเยโคนิยาห์ ราชบุตรของเยโฮยาคิมกษัตริย์แห่งยูดาห์ ไปเป็นเชลยเสียจากเยรูซาเล็ม พร้อมกับเจ้านายแห่งยูดาห์ ทั้งพวกช่างและช่างเหล็ก และนำเขามายังกรุงบาบิโลนแล้วพระเจ้า ก็ทรงสำแดงนิมิตแก่ข้าพเจ้าดังนี้ ดูเถิด มีกระจาดสองลูกใส่มะเดื่อวางไว้ หน้าพระวิหารของพระเจ้า
2. กระจาดลูกหนึ่งมีมะเดื่ออย่างดีนัก เหมือนมะเดื่อที่สุกต้นฤดู แต่กระจาดอีกลูกหนึ่งนั้นมีมะเดื่ออย่างเลวทีเดียว เลวจนรับประทานไม่ได้
3. และพระเจ้าตรัสแก่ข้าพเจ้าว่า “เยเรมีย์เอ๋ย เจ้าเห็นอะไร” ข้าพเจ้าทูลตอบว่า “เห็นมะเดื่อที่ดีก็ดีมากและที่เลวก็เลวมาก เลวจนรับประทานไม่ได้ พระเจ้าข้า”
4. แล้วพระวจนะของพระเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า
5. “พระเยโฮวาห์ พระเจ้าแห่งอิสราเอล ตรัสดังนี้ว่า ก็เหมือนอย่างมะเดื่อที่ดีเหล่านี้แหละ เราจะถือว่าพวกเหล่านั้นที่ถูกกวาดไปจากยูดาห์ยังดีอยู่ คือผู้ที่เราได้ส่งไปจากสถานที่นี้ไปสู่แผ่นดินของ ชาวเคลเดีย
6. เราจะตั้งตาของเราดูเขาเพื่อจะกระทำความดี และเราจะพาเขาทั้งหลายกลับมายังแผ่นดินนี้อีก เราจะสร้างเขาทั้งหลายขึ้นและจะไม่รื้อลง เราจะปลูกฝังเขาและไม่ถอนเขาเสีย
7. เราจะให้จิตใจแก่เขา ที่จะรู้จักว่าเราคือพระเจ้า และเขาทั้งหลายจะเป็นประชากรของเรา และเราจะเป็นพระเจ้าของเขา เพราะเขาทั้งหลายจะกลับมาหาเราด้วยความเต็มใจ
8. “แต่พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า เหมือนอย่างมะเดื่อที่เลวซึ่งเลวมากจนรับประทานไม่ได้นั้น เราจะกระทำต่อเศเดคียาห์กษัตริย์แห่งยูดาห์ ทั้งเจ้านายของเขา และชาวเยรูซาเล็มที่เหลืออยู่ผู้ซึ่งยังค้างอยู่ในแผ่นดินนี้ และผู้ที่ยังอาศัยอยู่ในอียิปต์
9. เราจะกระทำให้เขาเป็นที่น่าหวาดเสียว แก่ราชอาณาจักรทั้งสิ้นในโลก ให้เป็นที่ถูกตำหนิเป็นขี้ปาก เป็นคำเยาะเย้ย และเป็นคำแช่งทั่วไปทุกแห่ง ซึ่งเราขับไล่เขาให้ไปอยู่
10. และเราจะส่งดาบและการกันดารอาหาร และโรคระบาดมาเหนือเขา จนเขาจะถูกทำลายอย่างสิ้นเชิงจากแผ่นดิน ซึ่งเราได้ให้แก่เขาและแก่บรรพบุรุษของเขา”