13. ข้าแต่พระเจ้า ความหวังแห่งอิสราเอลบรรดาคนเหล่านั้นที่ละทิ้งพระองค์จะต้องรับความอับอายบรรดาคนทั้งปวงที่หันไปจากพระองค์จะต้องจารึกไว้ในแผ่นดินโลกเพราะเขาได้ละทิ้งพระเจ้าผู้เป็นแหล่งน้ำแห่งชีวิตเสีย
14. ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงรักษาข้าพระองค์ข้าพระองค์จะได้หายขอทรงช่วยข้าพระองค์ข้าพระองค์จึงจะรอดเพราะพระองค์เป็นที่สรรเสริญของข้าพระองค์
15. ดูเถิด เขาทั้งหลายได้พูดกับข้าพระองค์ว่า“พระวจนะของพระเจ้าอยู่ที่ไหนให้มาเถิด”
16. ข้าพระองค์มิได้คาดคั้นให้พระองค์ส่งเหตุร้ายข้าพระองค์ก็ไม่ประสงค์วันแห่งความหายนะพระองค์ทรงทราบแล้วสิ่งซึ่งออกมาจากริมฝีปากของข้าพระองค์ก็อยู่ต่อพระพักตร์ของพระองค์
17. ขออย่าทรงเป็นเหตุให้ข้าพระองค์ครั่นคร้ามพระองค์ทรงเป็นที่ลี้ภัยแห่งข้าพระองค์ในวันร้าย
18. ผู้ใดข่มเหงข้าพระองค์ขอให้เขาได้รับความละอายแต่ขออย่าให้ข้าพระองค์ได้รับความละอายขอให้เขาครั่นคร้ามแต่อย่าให้ข้าพระองค์ครั่นคร้ามขอทรงนำวันร้ายมาตกเหนือเขาขอทรงทำลายเขาด้วยการทำลายซับซ้อน
19. พระเจ้าตรัสแก่ข้าพเจ้าดังนี้ว่า “จงไปยืนในประตูบุตรประชา ซึ่งบรรดากษัตริย์แห่งยูดาห์เสด็จเข้าและซึ่งพระองค์เสด็จออก และในประตูทั้งหลายของเยรูซาเล็ม
20. และกล่าวแก่เขาทั้งหลายว่า ‘ท่านทั้งหลายผู้เป็นกษัตริย์ของยูดาห์ และบรรดาคนยูดาห์และชาวเยรูซาเล็มทั้งสิ้น ผู้ซึ่งเข้าทางประตูเหล่านี้ จงฟังพระวจนะของพระเจ้า
21. พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า จงระวังเพื่อเห็นแก่ชีวิตของเจ้าทั้งหลาย อย่าได้หาบหามอะไรในวันสะบาโต หรือนำของนั้นเข้าทางบรรดาประตู เยรูซาเล็ม
22. และอย่าหาบหามของของเจ้าออกจากบ้านในวันสะบาโต หรือกระทำงานใดๆ แต่จงรักษาวันสะบาโตไว้ให้บริสุทธิ์ ดังที่เราได้บัญชาบรรพบุรุษของเจ้า ไว้