15. ฉะนั้น พระเจ้าจึงตรัสดังนี้เกี่ยวด้วยพวกผู้เผยพระวจนะ ผู้เผยพระวจนะในนามของเราแม้ว่าเราไม่ได้ใช้เขาทั้งหลาย และผู้กล่าวว่า ‘ดาบและการกันดารอาหารจะไม่มาถึงแผ่นดินนี้’ พวกผู้เผยพระวจนะเหล่านั้นจะถูกผลาญเสียด้วย ดาบและการกันดารอาหาร
16. และประชาชนผู้ซึ่งเขาเผยพระวจนะให้ฟังนั้น จะถูกทิ้งไว้ในถนนหนทางกรุงเยรูซาเล็ม เป็นเหยื่อของการกันดารอาหารและดาบซึ่ง ไม่มีผู้ใดจะฝังเขา คือทั้งตัวเขาทั้งหลาย ภรรยาของเขา บุตรชายและบุตรหญิงของเขา เพราะเราจะเทกรรมชั่วของเขาสนองเขา
17. “เจ้าจงกล่าวถ้อยคำนี้แก่เขาว่า‘ขอให้ตาของเรามีน้ำตาไหลทั้งกลางคืนและกลางวันอย่าให้หยุดยั้งเพราะบุตรสาวพรหมจารีแห่งประชากรของ เรา12ถูกเจ็บบาดแผลเหวอะหวะถูกตีอย่างหนักมาก
18. ถ้าเราออกไปในท้องนาดูเถิด นั่นคนที่ถูกฆ่าเสียด้วยดาบถ้าเราเข้าไปในกรุงดูเถิด นั่นโรคอันเนื่องจากการกันดารเพราะว่าทั้งพวกผู้เผยพระวจนะและปุโรหิตไปค้ากันในแผ่นดินและไม่มีความรู้’ ”
19. พระองค์ทรงปฏิเสธไม่รับยูดาห์เสียทีเดียวแล้วหรือพระทัยของพระองค์เกลียดศิโยนเสียแล้วหรือไฉนพระองค์ทรงเฆี่ยนตีข้าพระองค์ทั้งหลายจนไม่มีการรักษาข้าพระองค์ให้หายข้าพระองค์ทั้งหลายมองหาสวัสดิภาพแต่ไม่มีความดีมาเลยเรามองหาเวลาเยียวยาแต่ประสบความสยดสยอง
20. ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ทั้งหลายขอสารภาพความอธรรมของพวกข้าพระองค์และบาปชั่วของบรรพบุรุษของข้าพระองค์เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายได้กระทำบาปต่อพระองค์
21. เพราะเห็นแก่พระนามของพระองค์ ขออย่าทรงเกลียดพวกข้าพระองค์ขออย่าให้หลู่เกียรติแห่งพระที่นั่งอันรุ่งเรืองของพระองค์ขอทรงระลึกและอย่าทรงหักพันธสัญญาของพระองค์ ซึ่งมีไว้กับข้าพระองค์
22. ในบรรดาพระเทียมเท็จแห่งประชาชาติทั้งหลายมีพระองค์ใดเล่าที่ทำให้เกิดฝนได้หรือท้องฟ้าประทานห่าฝนได้หรือข้าแต่พระเยโฮวาห์ พระเจ้าของพวกข้าพระองค์พระองค์มิใช่พระเจ้าองค์นั้นดอกหรือพวกข้าพระองค์คอยหวังในพระองค์เพราะพระองค์ทรงกระทำสิ่งเหล่านี้ทั้งสิ้น