1. ข้าแต่พระเจ้า เมื่อข้าพระองค์สู้คดีกับพระองค์พระองค์ก็ทรงเป็นฝ่ายถูกแม้กระนั้นข้าพระองค์ยังขอทูลเสนอมูลคดี ของข้าพระองค์ต่อพระองค์ไฉนทางของคนอธรรมจึงจำเริญขึ้นไฉนทุกคนที่ทรยศก็อยู่เย็นเป็นสุข
2. พระองค์ทรงปลูกเขาทั้งหลายและเขาทั้งหลายก็หยั่งรากลงเขาทั้งหลายงอกงามขึ้นและบังเกิดผลพระองค์ทรงอยู่ใกล้ที่ปากของเขาแต่ไกลจากใจของเขา
3. ข้าแต่พระเจ้า แต่พระองค์ทรงรู้จักข้าพระองค์พระองค์ทรงเห็นข้าพระองค์และทรงทดลองความคิดของข้าพระองค์ที่มีต่อพระองค์ขอทรงฉุดเขาออกมาเหมือนแกะสำหรับการฆ่าและตั้งเขาทั้งหลายไว้ต่างหากเพื่อวันฆ่า
4. แผ่นดินนี้จะไว้ทุกข์นานเท่าใดและผักหญ้าตามท้องนาทุกแห่งจะเหี่ยวแห้งไปนานเท่าใดเพราะความอธรรมของผู้ที่อาศัยอยู่ในนั้นสัตว์และนกก็ถูกกวาดเอาไปสิ้นเพราะเขาว่า “พระองค์จะไม่ทอดพระเนตรบั้นสุดปลายของเราทั้งหลาย”
5. “ถ้าเจ้าวิ่งแข่งกับมนุษย์ และเขาทำให้เจ้าเหน็ดเหนื่อยเจ้าจะแข่งกับม้าได้อย่างไรและถ้าเจ้ายังล้มลงในแผ่นดินที่ปลอดภัยเจ้าจะทำอย่างไรในดงลุ่มแม่น้ำจอร์แดน
6. เพราะว่าแม้พี่น้องของเจ้าและเชื้อสายของบิดาเจ้าแม้ว่าเขาก็ได้กระทำการทรยศต่อเจ้าเขายังร้องไล่ตามเจ้าไปอย่างเต็มเสียงถึงแม้ว่าเขาพูดถ้อยคำอย่างดีแก่เจ้าอย่าเชื่อเขาเลย
7. “เราได้ละทิ้งนิเวศของเราเราได้เหวี่ยงมรดกของเราทิ้งเราได้มอบผู้ที่รักของจิตใจเราไว้ในมือศัตรูของเขา
8. มรดกของเราได้กลายเป็นเหมือนสิงห์ในป่าต่อเราเขาตะเบ็งเสียงของเขาเข้าใส่เราเพราะฉะนั้นเราจึงเกลียดเขา
9. มรดกของเราเป็นแก่เราเหมือนนกลายด่างที่กินเหยื่อหรือนกที่กินเหยื่ออยู่รอบนกนั้นหรือไปเถอะ ไปชุมนุมสัตว์ป่าทุ่งทั้งสิ้นนำมันให้มากินเสีย
10. ผู้เลี้ยงแกะเป็นอันมากได้ทำลายสวนองุ่นของเราเสียเขาทั้งหลายได้เหยียบย่ำส่วนของเราลงเขาทั้งหลายได้กระทำส่วนอันพึงใจของเรากลายเป็นถิ่นทุรกันดารที่ร้างเปล่า