1. ประชาอิสราเอลเอ๋ย จงฟังพระวจนะซึ่งพระเจ้าตรัสกับเจ้า
2. พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า“อย่าเอาอย่างบรรดาประชาชาติหรืออย่าคร้ามกลัวเพราะหมายสำคัญของท้องฟ้าตามที่บรรดาประชาชาติคร้ามกลัวนั้น
3. เพราะธรรมเนียมของชนชาติทั้งหลายก็เท็จเขาตัดต้นไม้มาจากป่าต้นหนึ่งเป็นสิ่งที่มือช่างได้กระทำด้วยขวาน
4. เขาทั้งหลายก็เอาเงินและทองมาประดับเขาตอกไว้แน่นด้วยค้อนและตะปูมันก็เคลื่อนไหวไปมาไม่ได้
5. รูปเคารพของเขาก็เหมือนหุ่นหลอกกาอยู่ในสวนแตงกวามันพูดไม่ได้คนต้องขนมันไปเพราะมันเดินไม่ได้อย่ากลัวมันเลยเพราะมันทำร้ายไม่ได้มันก็ทำดีไม่ได้ด้วย”
6. ข้าแต่พระเจ้า หามีผู้ใดเหมือนพระองค์ไม่พระองค์ทรงเป็นใหญ่ และพระนามของพระองค์มีฤทธิ์มาก
7. ข้าแต่พระราชาแห่งบรรดาประชาชาติ ผู้ใดจะไม่ยำเกรงพระองค์เพราะพระองค์สมควรแก่การอย่างนี้เพราะในบรรดาปราชญ์ของบรรดาประชาชาติและในบรรดาราชอาณาจักรทั้งสิ้นของเขาไม่มีผู้ใดเหมือนพระองค์
8. เขาทั้งหลายทั้งบัดซบและโง่เขลาการตีสอนของรูปเคารพนั้นก็เป็นแต่ไม้
9. เครื่องเงินทุบนั้นเขาเอามาจากทารชิชและเอาทองคำมาจากเมืองอุฟาสเป็นผลงานของช่างฝีมือและเป็นผลน้ำมือของช่างทองเสื้อผ้าของรูปเคารพนั้นสีครามและสีม่วงเป็นผลงานของคนชำนาญทั้งนั้น
10. แต่พระเยโฮวาห์เป็นพระเจ้าเที่ยงแท้พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ และเป็นพระมหากษัตริย์เนืองนิตย์พอทรงพระพิโรธแผ่นดินก็หวั่นไหวและบรรดาประชาชาติจะทนต่อความกริ้วของพระองค์ไม่ได้
11. เจ้าจงพูดกับเขาทั้งปวงดังนี้ว่า “บรรดาพระเจ้าผู้ที่มิได้ทรงสร้างสวรรค์และโลกจะพินาศไปจากโลก และจากภายใต้สวรรค์”10
12. ผู้ทรงสร้างโลกด้วยฤทธิ์เดชของพระองค์ผู้ทรงสถาปนาพิภพไว้ด้วยสติปัญญาของพระองค์และทรงคลี่ท้องฟ้าออกด้วยความเข้าใจของพระองค์
13. เมื่อพระองค์ทรงเปล่งพระสุรเสียง ก็มีเสียงน้ำคะนองในท้องฟ้าและทรงกระทำให้หมอกลอยขึ้นจากปลายพิภพทรงกระทำฟ้าแลบเพื่อฝนและทรงนำลมมาจากพระคลังของพระองค์