33. เหล้าองุ่นของเขาเป็นพิษของงูเป็นพิษร้ายแรงของงูเห่า
34. “เรื่องนี้มิได้สะสมไว้กับเราดอกหรือประทับตราไว้ในคลังของเรา
35. การแก้แค้นและการตอบสนองเป็นของเรารอเวลาเมื่อเท้าของเขาจะลื่นพลาดเพราะว่าวันหายนะของเขามาใกล้แล้วและกรรมจะมาถึงเขาโดยเร็วพลัน
36. เพราะพระเจ้าจะทรงพิพากษาประชากรของพระองค์และทรงเมตตาปรานีต่อผู้รับใช้ของพระองค์เมื่อทอดพระเนตรกำลังของเขาสิ้นลงไม่มีใครเหลือแล้ว ไม่ว่าทาสหรือไท
37. แล้วพระองค์จะตรัสว่า ‘พระของเขาอยู่ที่ไหนศิลาที่เขาพึ่งพานั้นอยู่ที่ไหนเล่า’
38. คือผู้ที่รับประทานไขมันของเครื่องสัตวบูชาของเขาและดื่มเหล้าที่เป็นเครื่องดื่มบูชาของเขาให้บรรดาพระเหล่านั้นลุกขึ้นช่วยเจ้าให้พระเหล่านั้นเป็นผู้ป้องกันเจ้าซิ
39. “ ‘จงดูเถิด ตัวเรา คือเรานี่แหละเป็นผู้นั้นนอกจากเราไม่มีพระเจ้าอื่นใดเราฆ่าให้ตายและเราก็ให้มีชีวิตอยู่เราทำให้บาดเจ็บ และเราก็รักษาให้หายไม่มีผู้ใดจะช่วยให้พ้นมือเราได้
40. เพราะเราชูมือขึ้นถึงสวรรค์และปฏิญาณว่า ดังที่เราดำรงอยู่เป็นนิตย์
41. ถ้าเราลับดาบอันวาววับของเราและมือของเรายึดการพิพากษาไว้เราจะแก้แค้นศัตรูของเราและตอบแทนผู้ที่เกลียดเรา
42. เราจะให้ลูกธนูของเราเมาโลหิตและดาบของเราจะกินเนื้อหนังด้วยโลหิตของผู้ที่ถูกฆ่าและของเชลยจากศีรษะเจ้านายศัตรู’