บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เฉลย‍ธรรม‍บัญ‌ญัติ 22 ฉบับ1971 (TH1971)

1. “เมื่อ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​เห็น​วัว​หรือ​แกะ​ของ​พี่‍น้อง ของ​ท่าน​หลง​มา​อย่า​นิ่ง​เฉย​เสีย จง​พา​สัตว์​เหล่า​นั้น​กลับ​ไป​ให้​พี่‍น้อง​ของ​ท่าน

2. ถ้า​บ้าน​เขา​อยู่​ไม่​ใกล้ หรือ​ท่าน​ไม่​รู้‍จัก​ตัว​เขา จง​นำ​สัตว์​นั้น​มา​ไว้​ที่​บ้าน ของ​ท่าน​และ​ให้​อยู่​กับ​ท่าน​จน​พี่‍น้อง​มา​เที่ยว‍หา แล้ว​ท่าน​จง​มอบ​คืน​ให้​เขา​ไป

3. ลา​ของ​พี่‍น้อง​ท่าน​ก็​จง​คืน​ให้​เหมือน​กัน เสื้อ‍ผ้า​ของ​พี่‍น้อง​ท่าน​ก็​จง​คืน​ให้​เหมือน​กัน สิ่ง‍ใด​ของ​พี่‍น้อง​ที่​หาย​ไป และ​ที่​ท่าน​พบ​เข้า​ท่าน​จง​คืน​ให้​แก่​เขา ท่าน​อย่า​นิ่ง​เฉย​เสีย​ไม่​ช่วย​เขา

4. ถ้า​ท่าน​เห็น​ลา​หรือ​วัว​ของ​พี่‍น้อง​ล้ม​อยู่​ตาม​ทาง อย่า​นิ่ง​เฉย​เสีย​ท่าน​จง​ช่วย​พยุง​สัตว์​เหล่า​นั้น​ขึ้น​อีก

5. “อย่า​ให้​ผู้หญิง​ใช้​เครื่อง​แต่ง‍กาย​ของ​ผู้‍ชาย และ​อย่า​ให้​ผู้‍ชาย​แต่ง‍กาย​ด้วย​เครื่อง​ของ​ผู้หญิง เพราะ​ผู้‍ใด​กระ‌ทำ​สิ่ง​เหล่า‍นี้​ก็​เป็น​ที่​พึง รัง‍เกียจ​แด่​พระ‍เย‌โฮ‌วาห์​พระ‍เจ้า​ของ​ท่าน

6. “ถ้า​ท่าน​เผอิญ​ไป​พบ​รัง‍นก​อยู่​ตาม​ทาง บน​ต้น‍ไม้​หรือ​พื้น‍ดิน มี​ลูก‍นก​หรือ​ไข่​และ​แม่‍นก​กก​อยู่​บน​ลูก‍นก​หรือ​ไข่​นั้น ท่าน​อย่า​เอา​แม่‍นก​กับ​ลูก‍นก​ไป

7. ท่าน​จง​ปล่อย​แม่‍นก​ไป​เสีย แต่​ลูก‍นก​นั้น​ท่าน​จะ​เอา​ไป​เป็น​ของ​ท่าน​ก็​ได้ เพื่อ​ท่าน​จะ​ได้​รับ​ความ​จำ‌เริญ และ​ท่าน​จะ​มี​อายุ​ยืน​นาน

8. “เมื่อ​ท่าน​ก่อ​เรือน​ใหม่ จง​ก่อ​ขอบ​ขึ้น​กัน​ไว้​ที่​ดาด‍ฟ้า​หลัง‍คา เพื่อ​ท่าน​จะ​มิ‍ได้​นำ​โทษ​มา​สู่​เรือน​นั้น​เพราะ​มี​คน​พลัด​ตก​ลง มา​จาก​หลัง‍คา​ตาย

9. “อย่า​เอา​เมล็ด‍พืช​สอง​ชนิด​หว่าน​ลง​ใน​สวน​องุ่น​ของ​ท่าน เกรง‍ว่า​ผล​ทั้ง‍หมด​นั้น​จะ​ต้อง​มอบ​ให้​แก่​สถาน​นมัส‌การ คือ​ทั้ง​พืช‍ผล​ที่​ท่าน​หว่าน​และ​ผล​องุ่น​ของ​สวน​นั้น

10. ท่าน​อย่า​เอา​วัว​และ​ลา​เข้า​เทียม​ไถ​ด้วย​กัน

11. ท่าน​อย่า​สวม​เครื่อง​แต่ง‍กาย​ที่​ทอ​ด้วย​ขน​สัตว์​ปน ด้าย‍ป่าน

12. “ท่าน​จง​ทำ​พู่‍ห้อย​ไว้​ที่​มุม​ทั้ง​สี่​ของ​ชาย​เสื้อ‍คลุม​ของ​ท่าน ซึ่ง​ท่าน​ใช้​คลุม​ตัว

กฎ‍หมาย​เรื่อง​ความ​บริ‌สุทธิ์​ทาง​กาม​รส

13. “ถ้า​ชาย​คน​ใด​ได้​ภรรยา และ​ได้​สม‍สู่​อยู่​กับ​นาง แล้ว​เกิด​เกลียด‍ชัง​นาง

14. และ​หา​เหตุ​ว่า​หญิง​นั้น​ประ‌พฤติ​สิ่ง​น่า​อาย กระ‌ทำ​ให้​ชื่อ‍เสียง​ของ​นาง​เสีย​หาย โดย​กล่าว​ว่า ‘ข้า​รับ​หญิง​คน​นี้​มา​เป็น​ภรรยา ครั้น​ข้า​เข้า​สม‍สู่​กับ​นาง​ก็​เห็น​ว่า นาง​ไม่‍มี​เครื่อง​หมาย​ของ​หญิง​พรหม‌จารี’

15. บิดา​ของ​หญิง‍สาว​คน​นั้น​และ​มารดา​จะ​ต้อง​นำ​ของ​สำ‌คัญ อัน​เป็น​พยาน​ว่า​หญิง​นั้น​เป็น​พรหม‌จารี​มา​ให้​พวก​ผู้ใหญ่​ของ เมือง​นั้น​ที่​ประ‌ตู‍เมือง

16. และ​บิดา​ของ​หญิง‍สาว​นั้น​จะ​บอก​กับ​พวก​ผู้ใหญ่​ว่า ‘ข้า​ได้​ยก​ลูก‍สาว​ของ​ข้า​ให้​เป็น​ภรรยา​ชาย​คน​นี้ และ​เขา​กลับ​เกลียด‍ชัง

17. นี่‍แหละ​ชาย​ผู้​นี้​หา​เหตุ​กล่าว​ติเตียน​ว่า “ข้าพ‌เจ้า​ไม่​เห็น​ว่า บุตร‍สาว​ของ​ท่าน​มี​เครื่อง​หมาย​ของ​หญิง​พรหม‌จารี​เลย” นี่‍แหละ​เป็น​ของ​สำ‌คัญ​ว่า ลูก‍สาว​ของ​ข้า​เป็น​หญิง​พรหม‌จารี’ แล้ว​เขา​จะ​คลี่​เครื่อง​แต่ง‍กาย​นั้น​ออก ต่อ‍หน้า​พวก​ผู้ใหญ่​ให้​เป็น​พยาน

18. ให้​พวก​ผู้ใหญ่​ของ​เมือง​นั้น​จับ​ชาย​คน​นั้น​มา​เฆี่ยน

19. และ​ปรับ​เขา​หนึ่ง‍ร้อย​เช‌เขล และ​มอบ​เงิน​นั้น​ให้​แก่​บิดา​ของ​หญิง‍สาว เพราะ​เขา​ทำ​ให้​หญิง​พรหม‌จารี​อิส‌รา‌เอล​คน​หนึ่ง​เสีย​ชื่อ หญิง​นั้น​จะ​เป็น​ภรรยา​ของ​เขา​ต่อ‍ไป เขา​จะ​หย่า‍ร้าง​ไม่​ได้​เลย​ตลอด​ชีวิต

20. แต่​ถ้า​เรื่อง​นั้น​เป็น​ความ​จริง​และ​หา​เครื่อง​หมาย​ของ​หญิง พรหม‌จารี​ที่​หญิง‍สาว​นั้น​ไม่​ได้

21. เขา​จะ​พา​หญิง‍สาว​นั้น​ออก​มา​นอก​ประ‌ตู​เรือน​บิดา​ของ​เธอ แล้ว​ชาว​เมือง​จะ​เอา​หิน​ขว้าง​เธอ​ให้​ตาย เพราะ​เธอ​ได้​กระ‌ทำ​ความ​โง่‍เขลา​ใน​อิส‌รา‌เอล คือ​เป็น​หญิง​โสเภณี​ใน​เรือน​ของ​บิดา ดัง‍นี้​แหละ​ท่าน​จะ​กำ‌จัด​ความ​ชั่ว​ออก​จาก​ท่าม‍กลาง​ท่าน

22. “ถ้า​พบ​ชาย​คน​หนึ่ง​ไป​ร่วม​กับ​ภรรยา​ของ​คน‍อื่น ทั้ง‍สอง​คน คือ​ชาย​ที่​ไป​ร่วม​กับ​หญิง​และ​หญิง​คน​นั้น​จะ​ต้อง​มี​โทษ​ถึง​ตาย ดัง‍นี้​แหละ​ท่าน​จะ​กำ‌จัด​ความ​ชั่ว​จาก​อิส‌รา‌เอล

23. “ถ้า​มี​หญิง​พรหม‌จารี​คน​หนึ่ง​หมั้น​ไว้​แล้ว และ​มี​ชาย​คน​หนึ่ง​ไป​พบ​เธอ​ใน​เมือง​และ​ได้​ร่วม​กับ​เธอ

24. ท่าน​จง​พา​เขา​ทั้ง​สอง​ออก‍ไป​นอก​ประ‌ตู‍เมือง​นั้น และ​ท่าน​จง​เอา​หิน​ขว้าง​เขา​ทั้ง‍สอง​ให้​ตาย​เสีย หญิง‍สาว​คน​นั้น​เพราะ‍ว่า​แม้​อยู่​ใน​เมือง​ก็​มิ‍ได้​ร้อง​ขอ​ความ​ช่วย‍เหลือ ชาย​คน​นั้น​เพราะ​ว่า​ได้​กระ‌ทำ​ให้​ภรรยา​ของ​เพื่อน‍บ้าน​ได้​รับ​ความ​ละอาย ดัง‍นี้​แหละ ท่าน​ทั้ง‍หลาย​จะ​กำ‌จัด​ความ​ชั่ว​เสีย​จาก​ท่าม‍กลาง​ท่าน

25. “แต่​ถ้า​ชาย​คน​หนึ่ง​ไป​พบ​หญิง‍สาว​ที่​คน​อื่น​หมั้น​ไว้​แล้ว​ที่ กลาง‍ทุ่ง ชาย​คน​นั้น​จับ​ตัว​หญิง​คน​นั้น​และ​ได้​ร่วม​กับ​เธอ เฉพาะ​ผู้‍ชาย​คน​ที่​ร่วม​กับ​เธอ​เท่า‍นั้น​จะ​ต้อง​มี​โทษ​ถึง​ตาย

26. แต่​ท่าน​อย่า​ทำ​โทษ​หญิง‍สาว​นั้น​เลย ฝ่าย​หญิง‍สาว​นั้น​ไม่‍มี​ความ​ผิด​สิ่ง​ใด​ที่​จะ​ต้อง​มี​โทษ​ถึง​ตาย เพราะ​คดี​เรื่อง‍นี้​ก็​เหมือน​กับ​คดี​เรื่อง​ชาย​คน​หนึ่ง​เข้า​ต่อ‍สู้ และ​ฆ่า​เพื่อน‍บ้าน​ของ​ตน

27. เพราะ​ชาย​นั้น​พบ​เธอ​ที่​กลาง‍ทุ่ง แม้‍ว่า​หญิง‍สาว​ที่​เขา​หมั้น​ไว้​คน​นั้น จะ​ร้อง​ขอ​ความ​ช่วย‍เหลือ​ก็​ไม่‍มี​ผู้‍ใด​มา​ช่วย​ได้

28. “ถ้า​ชาย​คน​หนึ่ง​พบ​หญิง​พรหม‌จารี​ยัง​ไม่‍มี​คน​หมั้น เขา​จึง​จับ​ตัว​เธอ​และ​ได้​ร่วม​กับ​เธอ มี​ผู้​รู้‍เห็น

29. ชาย​ผู้​ที่​ได้​ร่วม​กับ​เธอ​นั้น​จะ​ต้อง​มอบ​เงิน ห้า‍สิบ​เช‌เขล​ให้​แก่​บิดา​ของ​หญิง‍สาว​คน​นั้น และ​ให้​หญิง​นั้น​ตก​เป็น​ภรรยา​ของ​ผู้‍ชาย​คน​นั้น เพราะ​เขา​ได้​ทำ​ให้​เธอ​ได้​รับ​ความ​อาย และ​เขา​จะ​หย่า‍ร้าง​เธอ​ไม่​ได้​ตลอด​ชีวิต

30. “ห้าม​มิ‍ให้​ผู้‍ชาย​คน​ใด​เอา​ภรรยา​ของ บิดา​มา​เป็น​ภรรยา​ของ​ตน และ​ห้าม​มิ‍ให้​เปิด​ผ้า​ของ​นาง​ผู้​เป็น​ของ บิดา