บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เฉลย‍ธรรม‍บัญ‌ญัติ 1 ฉบับ1971 (TH1971)

โม‌เสส​กล่าว​ทบ‍ทวน​พระ‍สัญ‌ญา​ของ​พระ‍เจ้า แก่​อิส‌รา‌เอล​ที่​โฮ‌เรบ

1. ข้อ‍ความ​ต่อ‍ไป​นี้​เป็น​คำ​ที่​โม‌เสส​กล่าว แก่​คน​อิส‌รา‌เอล​ทั้ง‍ปวง​ที่​ใน​ถิ่น​ทุร‌กัน‌ ดาร​ฟาก​ตะวัน‍ออก​ของ​แม่‍น้ำ​จอร์‌แดน คือ​ใน​อา‌รา​บาห์ ข้าง‍หน้า​สูฟ​ระหว่าง​ปา‌ราน​และ​โท‌เฟล ลา‌บาน ฮา‌เซ‌โรท​และ​ดีซา‌หับ

2. หน‍ทาง​จาก​โฮ‌เรบ​ตาม​ทาง​ภูเขา​เส‌อีร์ จน​ถึง​คา‌เดช‌บาร‌เนีย​นั้น​เป็น​ทาง‍เดิน​สิบ‍เอ็ด​วัน

3. ใน​วัน​ที่​หนึ่ง​เดือน​ที่​สิบ‍เอ็ด ปี​ที่​สี่‍สิบ​โม‌เสส​ได้​กล่าว​แก่​คน​อิส‌รา‌เอล ตาม​บรร‌ดา​พระ‍ดำ‌รัส​ที่​พระ‍เจ้า​ทรง​ประ‌ทาน แก่​ท่าน​เป็น​พระ‍บัญ‌ญัติ​ให้​แก่​เขา​ทั้ง‍หลาย

4. หลัง‍จาก​ที่​ท่าน​ได้​ชัย‍ชนะ​ต่อ​สิโหน​กษัตริย์​คน อา‌โม‌ไรต์ที่​อยู่​เมือง​เฮช‌โบน และ​โอก​กษัตริย์​เมือง​บา‌ชาน ผู้​ซึ่ง​อยู่​ใน​อัช‌ทา‌โรท ณ ตำ‌บล​เอ‌เดร‌อี​นั้น​แล้ว

5. โม‌เสส​ได้​เริ่ม​อธิ‌บาย​ธรรม‍บัญ‌ญัติ​นี้​ที่​ใน​แผ่น‍ดิน โม‌อับ​ฟาก​ตะวัน‍ออก​ของ​แม่‍น้ำ​จอร์‌แดน​ว่า

6. “พระ‍เย‌โฮ‌วาห์​พระ‍เจ้า​ของ​เรา​ได้​ตรัส สั่ง​เรา​ทั้ง‍หลาย​ที่​โฮ‌เรบ​ว่า ‘เจ้า​ทั้ง‍หลาย​ได้​พัก​ที่​ภูเขา​นี้​นาน​พอ​แล้ว

7. เจ้า​ทั้ง‍หลาย​จง​หัน​ไป​เดิน​ตาม​ทาง​ที่ ไป​ยัง​แดน​เทือก‍เขา​ของ​คน​อา‌โม‌ไรต์ และ​ที่​ใกล้​เคียง​กัน​ใน​อา‌รา‌บาห์ และ​ใน​แดน​เทือก‍เขา​และ​ใน​เนิน​เช‌เฟ‌ลาห์ ใน​เน‌เกบ​และ​ที่​ฝั่ง​ทะเล แผ่น‍ดิน​ของ​คน​คา‌นา‌อัน และ​ที่​เล‌บา‌นอน​จน​ถึง​แม่‍น้ำ​ใหญ่ คือ​แม่‍น้ำ​ยูเฟร‌ติส

8. ดู‍เถิด เรา​ได้​ตั้ง​แผ่น‍ดิน​นั้น​ไว้​ตรง​หน้า​เจ้า​ทั้ง‍หลาย เจ้า​ทั้ง‍หลาย​จง​เข้า​ไป​ยึด​ครอง​แผ่น‍ดิน ซึ่ง​พระ‍เจ้า​ทรง​สัญ‌ญา​กับ​บรรพ‌บุรุษ​ของ​เจ้า คือ​อับ‌รา‌ฮัม อิส‌อัค และ​ยา‌โคบ ว่า​จะ​ให้​แก่​เขา​ทั้ง‍หลาย​และ​แก่​เผ่า​พันธุ์​ของ​เขา​ด้วย’

การ​แต่ง‍ตั้ง​พวก​ตุลา‌การ

9. “ครั้ง​นั้น​ข้าพ‌เจ้า​ได้​บอก​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ว่า ‘ข้าพ‌เจ้า​ผู้​เดียว​แบก​พวก​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ไม่​ไหว

10. พระ‍เย‌โฮ‌วาห์​พระ‍เจ้า​ของ​ท่าน​ได้​ทรง ให้​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ทวี​มาก‍ขึ้น และ​ดู‍เถิด ทุก​วัน‍นี้​พวก​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​มี​จำ‌นวน​มาก​ดุจ​ดวง‍ดาว​ทั้ง‍หลาย ใน​ท้อง‍ฟ้า

11. ขอ​พระ‍เย‌โฮ‌วาห์​พระ‍เจ้า​แห่ง​บรรพ‌บุรุษ​ของ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย ทรง​กระ‌ทำ​ให้​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ทวี​ขึ้น​พัน​เท่า และ​ทรง​อำ‌นวย​พระ‍พร​แก่​ท่าน ดัง‍ที่​พระ‍องค์​ได้​ทรง​สัญ‌ญา​ไว้​แก่​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​แล้ว​นั้น

12. ข้าพ‌เจ้า​คน​เดียว​จะ​แบก​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ผู้​เป็น​ภาระ และ​เป็น​ความ​ยาก​ลำ‌บาก​และ​การ​ทุ่ม‍เถียง​ของ​ท่าน ทั้ง‍หลาย​อย่าง‍ไร​ได้

13. จง​เลือก​คน​ที่​มี​ปัญ‌ญา มี​ความ‍รู้​และ​เจน‍งาน​ตาม​เผ่า​ของ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย และ​ข้าพ‌เจ้า​จะ​ตั้ง​เขา​ให้​เป็น​หัว‍หน้า​ของ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย’

14. ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ได้​ตอบ​ข้าพ‌เจ้า​ว่า ‘สิ่ง​ที่​ท่าน​กล่าว​นั้น​ดี​แล้ว​ควร​ที่​ข้าพ‌เจ้า​ทั้ง‍หลาย​จะ​กระ‌ทำ’

15. ข้าพ‌เจ้า​จึง​ได้​เลือก​หัว‍หน้า​จาก​ทุก​เผ่า ซึ่ง​เป็น​คน​มี​ปัญ‌ญา​และ​เจน‍งาน ตั้ง​ไว้​เป็น​ใหญ่​เหนือ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย ให้​เป็น​นาย‍พัน นาย‍ร้อย นาย​ห้า‍สิบ นาย‍สิบ และ​พนัก‍งาน​ต่างๆ ตาม​เผ่า​ของ​ท่าน

16. ครั้ง​นั้น​ข้าพ‌เจ้า​ได้​กล่าว​กำ‌ชับ​พวก ตุลา‌การ​ของ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ว่า ‘จง​พิจาร‌ณา​คดี​ของ​พี่‍น้อง​และ​ตัด‍สิน ความ​ตาม​ยุติ‍ธรรม​ระหว่าง​ชาย​คน​หนึ่ง​และ​พี่‍น้อง​ของ​ตน หรือ​คน​ต่าง‍ด้าว​ที่​อา‌ศัย​อยู่​กับ​ท่าน

17. ท่าน​ทั้ง‍หลาย​อย่า​ลำ‌เอียง​ใน​การ​พิพาก‌ษา จง​ฟัง​ผู้‍น้อย​และ​ผู้ใหญ่​ให้​เหมือน​กัน ท่าน​ทั้ง‍หลาย​อย่า​กลัว​หน้า​มนุษย์​เลย เพราะ​การ​พิพาก‌ษา​นั้น​เป็น​การ​ของ​พระ‍เจ้า และ​คดี​ใด​ที่​ยาก​จง​นำ​มา​ให้​ข้าพ‌เจ้า​ข้าพ‌เจ้า จะ​พิจาร‌ณา​เอง’

18. ครั้ง​นั้น​ข้าพ‌เจ้า​ได้​สั่ง​ท่าน​ทั้ง‍หลาย ถึง​บรร‌ดา​สิ่ง​ที่​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ควร​กระ‌ทำ

ส่ง​ผู้​สอด‍แนม​จาก​คา‌เดช‌บาร‌เนีย

19. “เรา​ได้​ออก​ไป​จาก​โฮ‌เรบ เดิน​ทะลุ​ถิ่น​ทุร‌กัน‌ดาร​ใหญ่​อัน​เป็น ที่​น่า​กลัว​ตาม​ที่​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ได้​เห็น​นั้น เดิน​ไป​ตาม​แดน​เทือก‍เขา​ของ​คน​อา‌โม‌ไรต์ ดัง‍ที่​พระ‍เย‌โฮ‌วาห์​พระ‍เจ้า​ของ​เรา​ได้​ตรัส‍สั่ง​เรา​ไว้ และ​เรา​มา​ถึง​คา‌เดช‌บาร‌เนีย

20. และ​ข้าพ‌เจ้า​ได้​กล่าว​แก่​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ว่า ‘ท่าน​ทั้ง‍หลาย​มา​ถึง​แดน​เทือก‍เขา​ของ​คน​อา‌โม‌ไรต์​แล้ว เป็น​ที่​ซึ่ง​พระ‍เย‌โฮ‌วาห์​พระ‍เจ้า​ของ​เรา​ประ‌ทาน​แก่ เรา​ทั้ง‍หลาย

21. ดู‍เถิด พระ‍เย‌โฮ‌วาห์​พระ‍เจ้า​ของ​พวก​ท่าน ได้​ทรง​ตั้ง​แผ่น‍ดิน​นั้น​ไว้​ตรง‍หน้า​ท่าน​แล้ว จง​ขึ้น​ไป​ยึด​แผ่น‍ดิน​นั้น ดัง‍ที่​พระ‍เย‌โฮ‌วาห์​พระ‍เจ้า​ของ บรรพ‌บุรุษ​ของ​พวก​ท่าน​ได้​ตรัส‍สั่ง​ไว้ อย่า​กลัว​หรือ​อย่า​ตก‍ใจ​ไป​เลย’

22. แล้ว​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ทุก‍คน​ได้​เข้า​มา​หา​ข้าพ‌เจ้า พูด​ว่า ‘ให้​เรา​ทั้ง‍หลาย​ใช้​คน​ไป​ก่อน​เรา และ​สอด‍แนม​ดู​แผ่น‍ดิน​นั้น​แทน​เรา นำ​ข่าว​เรื่อง​ทาง​ที่​เรา​จะ​ต้อง​ขึ้น​ไป และ​เรื่อง​หัว‍เมือง​ที่​เรา​จะ​ไป​นั้น​มา​ให้​เรา’

23. เรื่อง​นั้น​ข้าพ‌เจ้า​เห็น​ดี​ด้วย ข้าพ‌เจ้า​จึง​ได้​เลือก​สิบ‍สอง​คน​มา​จาก​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​เผ่า​ละ​คน

24. แล้ว​คน​เหล่า‍นั้น​ได้​หัน​ไป​ขึ้น​แดน​เทือก‍เขา มา​ถึง​ห้วย​ชื่อ เอช‌โคล์ และ​สอด‍แนม​ดู​ที่‍นั่น

25. เขา​ทั้ง‍หลาย​ได้​เก็บ​ผล‍ไม้​เมือง​นั้น​ติด​มือ​มา​ให้​เรา ทั้ง‍หลาย​และ​นำ​ข่าว​มา​ให้​เรา​ว่า ‘ที่​ซึ่ง​พระ‍เย‌โฮ‌วาห์​พระ‍เจ้า​ของ​เรา​ประ‌ทาน​แก่​เรา นั้น​เป็น​แผ่น‍ดิน​ที่​ดี’

26. “แต่​กระ‌นั้น​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ก็​ไม่​ยอม​ขึ้น​ไป กลับ​ขัด‍ขืน​พระ‍บัญ‌ชา​ของ​พระ‍เย‌โฮ‌วาห์​พระ‍เจ้า ของ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย

27. และ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ได้​บ่น​อยู่​ใน​เต็นท์​ของ​ตน และ​ว่า ‘เพราะ​พระ‍เจ้า​ทรง​ชัง​พวก​เรา พระ‍องค์​จึง​ทรง​พา​เรา​ทั้ง‍หลาย​ออก‍มา​จาก​แผ่น‍ดิน​อียิปต์ จะ​ได้​มอบ​เรา​ไว้​ใน​มือ​คน​อา‌โม‌ไรต์​เพื่อ​จะ​ทำ‌ลาย​เรา​เสีย

28. เรา​ทั้ง‍หลาย​จะ​ขึ้น​ไป​ที่‍ไหน​เล่า พวก​พี่‍น้อง​ของ​เรา​ได้​ทำ​อก​ใจ​ของ​เรา​ให้ ฝ่อ​ท้อ‍ถอย​ไป​โดย​ที่​ว่า “คน​เหล่า​นั้น​ใหญ่​กว่า​และ​สูง​กว่า​พวก​เรา​อีก เมือง​เหล่า​นั้น​ก็​ใหญ่​มี​กำ‌แพง​สูง​เทียม​ฟ้า และ​ยิ่ง​กว่า​นั้น​เรา​ได้​เห็น​พวก​คน​อา‌นาค​อยู่​ที่‍นั่น​ด้วย’ ”

29. แล้ว​ข้าพ‌เจ้า​จึง​ได้​พูด​กับ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ว่า ‘อย่า​ครั่น‍คร้าม​หรือ​กลัว​เขา​เลย

30. พระ‍เย‌โฮ‌วาห์​พระ‍เจ้า​ของ​ท่าน​ผู้​นำ‍หน้า​ท่าน​ทั้ง‍หลาย พระ‍องค์​จะ​ทรง​ต่อ‍สู้​เผื่อ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย ดัง‍ที่​พระ‍องค์​ได้​ทรง​กระ‌ทำ​ให้​แก่​ท่าน ทั้ง‍หลาย​ใน​อียิปต์​ต่อ‍หน้า​ต่อ‍ตา​ท่าน​ทั้ง‍หลาย

31. และ​ใน​ถิ่น​ทุร‌กัน‌ดาร ซึ่ง​ใน​ที่​นั้น​พวก​ท่าน​ได้​เห็น​พระ‍เย‌โฮ‌วาห์ พระ‍เจ้า​ของ​ท่าน​ทรง​อุ้ม‍ชู​พวก​ท่าน ดัง​พ่อ​อุ้ม​ลูก​ของ​ตน​ตลอด​ทาง​ที่​ท่าน​ได้​ไป​นั้น จน​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ได้​มา​ถึง​ที่‍นี่’

32. แต่​อย่าง‍ไร​ก็​ตาม ท่าน​ทั้ง‍หลาย​มิ‍ได้​เชื่อ​พระ‍เย‌โฮ‌วาห์ พระ‍เจ้า​ของ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย

33. ผู้​ได้​ทรง​นำ​ทาง​ข้าง​หน้า​ท่าน เพื่อ​จะ​หา​ที่​ให้​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ตั้ง​เต็นท์​ของ​ท่าน เป็น​ไฟ​ใน​กลาง‍คืน เพื่อ​โปรด​ให้​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​เห็น​ทาง​ที่​ควร​จะ​ไป และ​เป็น​เมฆ​ใน​กลาง‍วัน

พระ‍เจ้า​ทรง​ลง‍โทษ​อิส‌รา‌เอล

34. “พระ‍เจ้า​ได้​ทรง​สดับ​เสียง​คำ‍พูด​ของ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย จึง​ทรง​กริ้ว​และ​สา‌บาน​ว่า

35. ‘แท้‍จริง​จะ​ไม่‍มี​ผู้‍ใด​ใน​ชาติ‍พันธุ์​ที่​ชั่ว​นี้ สัก​คน​เดียว​ที่​จะ​ได้​เห็น​แผ่น‍ดิน​ดี​นั้น ที่​เรา​ได้​สัญ‌ญา​ว่า​จะ​ให้​แก่​บรรพ‌บุรุษ​ของ เจ้า​ทั้ง‍หลาย

36. เว้น​แต่​คา‌เลบ​บุตร​เย‌ฟุน‌เนห์ เขา​จะ​เห็น​เมือง​นั้น และ​เรา​จะ​ให้​แผ่น‍ดิน​ที่​เขา​ได้​เหยียบ​นั้น​แก่​เขา​และ​แก่​ลูก‍หลาน เพราะ​เขา​ได้​ตาม​พระ‍เจ้า​อย่าง​สุด‍ใจ’

37. เพราะ​เหตุ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​พระ‍เจ้า​ก็​ทรง​พิโรธ​เรา​ด้วย ตรัส​ว่า ‘เจ้า​จะ​ไม่​ได้​เข้า​ไป​ใน​ที่​นั้น​ด้วย​เหมือน‍กัน

38. โย‌ชู‌วา​บุตร​นูน​ผู้​ยืน​อยู่​ตรง‍หน้า​เจ้า จะ​ได้​เข้า​ไป จง​สนับ‍สนุน​เขา เพราะ​เขา​จะ​พา​คน​อิส‌รา‌เอล​ไป​ถือ​กรรม‍สิทธิ์​พื้น‍ดิน​นั้น

39. ยิ่ง‍กว่า​นั้น​เด็ก​เล็ก​ของ​เจ้า​ทั้ง‍หลาย​ที่​เจ้า​ทั้ง‍หลาย ว่า​จะ​ตก​เป็น​เหยื่อ และ​เด็ก​ของ​เจ้า​ที่​ใน​วัน‍นี้​ยัง​ไม่​รู้‍จัก​ผิด​และ​ชอบ จะ​ได้​เข้า​ไป​ที่‍นั่น เรา​จะ​ให้​แผ่น‍ดิน​นั้น​แก่​เขา และ​เขา​จะ​ถือ​กรรม‍สิทธิ์​อยู่​ที่‍นั่น

40. แต่​ฝ่าย​เจ้า​ทั้ง‍หลาย​จง​กลับ​เดิน​เข้า​ถิ่น​ทุร‌กัน‌ดาร ตาม​ทาง​ที่​ไป​สู่​ทะเล​แดง​เถิด’

อิส‌รา‌เอล​พ่าย‍แพ้​ที่​โฮร‌มาห์

41. “ครั้ง​นั้น​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ได้​ตอบ​ข้าพ‌เจ้า​ว่า ‘เรา​ทั้ง‍หลาย​ได้​กระ‌ทำ​บาป​ต่อ​พระ‍เจ้า​แล้ว เรา​ทั้ง‍หลาย​จะ​ขึ้น​ไป​สู้​รบ​ตาม​พระ‍ดำ‌รัส ที่​พระ‍เย‌โฮ‌วาห์​พระ‍เจ้า​ของ​เรา​ทั้ง‍หลาย​ได้​ตรัส‍สั่ง​นั้น’ และ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ได้​คาด​อา‌วุธ​เตรียม​ตัว​ไว้​ทุก​คน คิด​ว่า​ที่​จะ​ขึ้น​ไป​ยัง​แดน​เทือก‍เขา​นั้น​เป็น​เรื่อง​ง่าย

42. พระ‍เจ้า​ตรัส‍สั่ง​ข้าพ‌เจ้า​ว่า ‘จง​กล่าว​แก่​คน​ทั้ง‍หลาย​นั้น​ว่า อย่า​ขึ้น​ไป​สู้‍รบ​เลย เกรง‍ว่า​เจ้า​ทั้ง‍หลาย​จะ​แพ้​ศัตรู เพราะ​เรา​มิ‍ได้​อยู่​ท่าม‍กลาง​เจ้า​ทั้ง‍หลาย’

43. ข้าพ‌เจ้า​จึง​ได้​กล่าว​แก่​ท่าน​ดัง‍นั้น และ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ไม่​เชื่อ​ฟัง แต่​ได้​ขัด‍ขืน​พระ‍บัญ‌ชา​ของ​พระ‍เจ้า มี​ใจ​อง‌อาจ​และ​ได้​ขึ้น​ไป​ที่​แดน​เทือก‍เขา​นั้น

44. และ​คน​อา‌โม‌ไรต์​ที่​อยู่​ใน​แดน​เทือก‍เขา​นั้น ได้​ออก‍มา​ต่อ‍สู้​และ​ไล่​ตี​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ดุจ​ฝูง​ผึ้ง​ไล่ และ​ได้​ฆ่า​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ใน​ตำ‌บล​เส‌อีร์​จน​ถึง​โฮร‌มาห์

45. และ​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​กลับ​มา​ร้อง‍ไห้​ต่อ​พระ‍เจ้า แต่​พระ‍เจ้า​มิ‍ได้​ทรง​ฟัง​เสียง‍ร้อง หรือ​เงี่ย พระ‍โสต​ฟัง​ท่าน​ทั้ง‍หลาย

46. ท่าน​ทั้ง‍หลาย​จึง​พัก​อยู่​ที่​คา‌เดช​หลาย​วัน​ตาม​วัน ที่​ท่าน​ทั้ง‍หลาย​ได้​อยู่​นั้น