3. ไฉนพระองค์ทรงให้ข้าพระองค์เห็นการชั่วและให้มองเห็นความยากลำบากทั้งการทำลายและความทารุณก็อยู่ตรงหน้าข้าพระองค์การวิวาทและการทุ่มเถียงกันก็เกิดขึ้น
4. ดังนั้น ธรรมบัญญัติจึงหย่อนยานและความยุติธรรมก็มิได้ปรากฏเสียเลยเพราะว่าคนอธรรมล้อมรอบคนชอบธรรมไว้ความยุติธรรมจึงปรากฏอย่างวิปลาส
5. จงมองทั่วประชาชาติต่างๆและดูให้ดีจงประหลาดและแปลกใจเพราะเรากำลังประกอบกิจในสมัยของเจ้าถึงจะบอก เจ้าก็จะไม่เชื่อ
6. เพราะนี่แน่ะ เรากำลังเร้าคนเคลเดียประชาชาติที่ขมขื่นและรีบร้อนนั้นผู้กรีธาทัพไปทั่วโลกเพื่อยึดเอาบ้านเรือนที่มิใช่ของตน
7. เขาเป็นที่น่าครั่นคร้ามและสยดสยองความยุติธรรมและความโอ่อ่าของเขาออกมาจากพวกเขาเอง
8. ม้าทั้งหลายของเขาก็เร็วกว่าเสือดาวและดุร้ายยิ่งกว่าหมาป่ายามเย็นพลม้าของเขารุดหน้าเรื่อยไปอย่างผยองเออ พลม้าของเขามาจากถิ่นที่ไกลมันบินไปอย่างนกอินทรีคอยทำลายเร็วนัก
9. เขาทั้งหลายพากันมาเพื่อความทารุณความสยดสยองเพราะเขา นำหน้าเขาทั้งหลายไปเขารวบรวมเชลยไว้มากมายเหมือนทราย
10. เขาเยาะเย้ยบรรดากษัตริย์และเขาหัวเราะเยาะเจ้านายทั้งหลายเขาหัวเราะเยาะป้อมปราการทุกแห่งเพราะเขาพูนดินขึ้นเอาชนะป้อมนั้น
11. แล้วเขาก็กวาดผ่านไปเหมือนลมพัดเลยไปเขาเป็นคนมีกรรมชั่ว อานุภาพของเขา ก็คือพระของเขา