8. องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงใช้พระวจนะไปต่อสู้ยาโคบและจะตกอยู่เหนืออิสราเอล
9. และประชาชนทั้งสิ้นจะรู้เรื่องคือเอฟราอิมและชาวสะมาเรียผู้กล่าวด้วยความเย่อหยิ่งและด้วยจิตใจจองหอง
10. ว่า “ก้อนอิฐพังลงแล้วแต่เราจะสร้างด้วยศิลาสลักต้นมะเดื่อถูกโค่นลงแต่เราจะใส่ต้นสีดาร์เข้าแทนไว้ในที่นั้น”
11. พระเจ้าจึงทรงหนุนปฏิปักษ์ของเรซีนมาสู้เขาและทรงกระตุ้นศัตรูของเขา
12. คือคนซีเรียทางตะวันออกและคนฟีลิสเตียทางตะวันตกและเขาจะอ้าปากออกกลืนอิสราเอลเสียถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังมิได้หันกลับและพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่
13. ประชาชนมิได้หันมาหาพระองค์ผู้ทรงตีเขามิได้แสวงหาพระเจ้าจอมโยธา
14. พระเจ้าจึงทรงตัดหัวตัดหางออกเสียจากอิสราเอลทั้งใบตาลและต้นอ้อเล็กในวันเดียว
15. ผู้ใหญ่และคนมีเกียรติคือหัวและผู้เผยพระวจนะผู้สอนเท็จเป็นหาง
16. เพราะบรรดาผู้ที่นำชนชาตินี้ได้นำเขาให้หลงและบรรดาผู้ที่เขานำก็ถูกกลืนไป
17. ฉะนั้น พระผู้เป็นเจ้าหาทรงเปรมปรีดิ์ในคนหนุ่มของเขาไม่และมิได้ทรงมีพระกรุณาต่อคนกำพร้าพ่อหรือหญิงม่ายของเขาเพราะว่าทุกคนก็ไร้พระเจ้าและเป็นคนทำความชั่วและปากทุกปากก็กล่าวคำโฉดเขลาถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังมิได้หันกลับและพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่
18. เพราะความอธรรมก็ไหม้เหมือนไฟไหม้มันผลาญทั้งหนามย่อยและหนามใหญ่มันจุดไฟเข้าที่ป่าทึบและป่าทึบก็ม้วนขึ้นข้างบนเหมือนควันเป็นลูกๆ
19. แผ่นดินนั้นถูกเผาโดยเหตุพระพิโรธของพระเจ้าจอมโยธาประชาชนก็เหมือนเชื้อเพลิงไม่มีคนใดไว้ชีวิตพี่น้องของตน
20. เขาฉวยได้ทางขวา แต่ยังหิวอยู่เขากินทางซ้ายแต่ก็ยังไม่อิ่มต่างก็กินเนื้อพี่น้องของตนเอง
21. มนัสเสห์กินเอฟราอิม เอฟราอิมกินมนัสเสห์และทั้งคู่ก็สู้กับยูดาห์ถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็ยังมิได้หันกลับและพระหัตถ์ของพระองค์ยังเหยียดออกอยู่