1. พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า “สวรรค์เป็นบัลลังก์ของเรา และแผ่นดินโลกเป็นแท่นวางเท้าของเรานิเวศซึ่งเจ้าจะสร้างให้เรานั้นจะอยู่ที่ไหนเล่าและที่พำนักของเราจะอยู่ที่ไหน
2. สิ่งเหล่านี้มือของเราได้กระทำทั้งสิ้นสิ่งเหล่านั้นจึงเป็นขึ้นมา พระเจ้าตรัสดังนี้แต่นี่ต่างหากที่เราจะมองคือเขาผู้ที่ถ่อมและสำนึกผิดในใจและตัวสั่นเพราะคำของเรา
3. “เขาผู้ฆ่าวัวอย่างกับเขาผู้ฆ่าคนเขาผู้ฆ่าลูกแกะถวายอย่างกับเขาผู้หักคอสุนัขเขาผู้นำธัญญบูชามาอย่างกับเขาผู้ถวายเลือดหมูเขาผู้ทำอนุสรณ์บูชาด้วยกำยานอย่างกับเขาผู้นั้นสาธุการรูปเคารพคนเหล่านี้ต่างก็เลือกทางของเขาเองและจิตใจของเขาปีติยินดีอยู่ในสิ่งน่าสะอิดสะเอียนของเขา