1. เราพร้อมที่จะให้ผู้ที่มิได้ขอพบเรา หาเราได้เราพร้อมที่จะให้ผู้ที่ไม่แสวงเรา พบเราได้เราว่า “เราอยู่ที่นี่ เราอยู่ที่นี่” ‘ต่อประชาชาติที่ไม่ออกนามของเรา’41
2. เรายื่นมือของเราออกตลอดวันต่อชนชาติที่มักกบฏผู้ดำเนินในทางที่ไม่ดีติดตามอุบายของตนเอง
3. ชนชาติที่ยั่วเย้าเราซึ่งๆหน้าอยู่เสมอทำการสักการบูชาตามสวนและเผาเครื่องหอมอยู่บนกองอิฐ
4. ผู้นั่งอยู่ในอุโมงค์ศพและค้างคืนในที่ลึกลับผู้กินเนื้อหมูและในภาชนะของเขามีแกงซึ่งทำด้วยเนื้อที่น่าเกลียดน่าชัง
5. ผู้กล่าวว่า “ออกไปห่างๆอย่าเข้ามาใกล้ เพราะข้าบริสุทธิ์กว่าเจ้า”เหล่านี้เป็นควันอยู่ในจมูกของเราเป็นไฟซึ่งไหม้อยู่วันยังค่ำ
6. ดูเถิด มีเขียนไว้ต่อหน้าเราว่า“เราจะไม่นิ่งเฉย แต่เราจะตอบสนองเออ เราจะตอบสนองไว้ในอกของเขา
7. ทั้งความบาปชั่วของเขา และความบาปชั่วของบรรพบุรุษของเขาทั้งหลายรวมกันด้วย พระเจ้าตรัสดังนี้เพราะเขาได้เผาเครื่องหอมบนภูเขาและกล่าวหยาบช้าต่อเราบนเนินเราจะตวงกรรมเก่าเข้าไปในอกของเขา”
8. พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า“เหล้าองุ่นหาได้จากพวงองุ่นและเขากล่าวว่า ‘อย่าทำลายมันเสียเพราะมีพระพรอยู่ในนั้น’ ฉันใดเราก็จะกระทำด้วยเห็นแก่ผู้รับใช้ของเราและไม่ทำลายเขาหมดทีเดียวฉันนั้น
9. เราจะนำเชื้อสายออกมาจากยาโคบและผู้รับมรดกภูเขาทั้งหลายของเราจากยูดาห์ผู้เลือกสรรของเราจะได้รับมันเป็นมรดกและบรรดาผู้รับใช้ของเราจะอาศัยอยู่ที่นั่น
10. ชาโรนจะเป็นลานหญ้าสำหรับฝูงแพะแกะและที่ลุ่มอาโคร์เป็นที่ให้ฝูงโคนอนเพื่อชนชาติของเราที่ได้แสวงเรา
11. แต่เจ้าทั้งหลายจะทอดทิ้งพระเจ้าผู้ลืมภูเขาบริสุทธิ์ของเราผู้จัดสำรับไว้ให้แก่ พระโชคและเติมเหล้าองุ่นประสมให้แก่ พระเคราะห์
12. เราจะเอาเจ้าทั้งหลายฟาดเคราะห์ให้ดาบไปและเจ้าทุกคนจะต้องหมอบลงต่อการสังหารเพราะเมื่อเราเรียก เจ้าไม่ตอบเมื่อเราพูด เจ้าไม่ฟังแต่เจ้าได้กระทำสิ่งที่ชั่วร้ายในสายตาของเราและเลือกสิ่งที่เราไม่ปีติยินดีด้วย”
13. เพราะฉะนั้น พระเจ้าจึงตรัสดังนี้ว่า“ดูเถิด ผู้รับใช้ทั้งหลายของเราจะได้รับประทานแต่เจ้าทั้งหลายจะหิวดูเถิด ผู้รับใช้ของเราจะได้ดื่มแต่เจ้าจะกระหายดูเถิด ผู้รับใช้ของเราจะเปรมปรีดิ์แต่เจ้าจะได้อาย
14. ดูเถิด ผู้รับใช้ของเราจะร้องเพลงเพราะใจยินดีแต่เจ้าทั้งหลายจะร้องออกมาเพราะเสียใจและจะครวญครางเพราะจิตระทม
15. เจ้าทั้งหลายจะทิ้งชื่อของเจ้าไว้แก่ผู้เลือกสรรของเราเพื่อใช้แช่งและพระเจ้าจะทรงสังหารเจ้าแต่จะทรงเรียกชื่อผู้รับใช้ของพระองค์ด้วยชื่ออื่น
16. ดังนั้น ผู้ใดที่ขอพรให้ตนเองในแผ่นดินจะขอพรให้ตนเองในพระนามพระเจ้าแห่งสัจจะและผู้ใดที่สาบานในแผ่นดินจะสาบานในนามพระเจ้าแห่งสัจจะเพราะความลำบากเก่าแก่นั้นก็ลืมเสียแล้วและซ่อนเสียจากตาของเรา