7. ไม่มีผู้ใดร้องทูลต่อพระนามของพระองค์ที่เร้าตนเองให้ยึดพระองค์ไว้เพราะพระองค์ทรงซ่อนพระพักตร์ของพระองค์จากข้าพระองค์ทั้งหลายและได้มอบข้าพระองค์ทั้งหลายไว้ในมือของความบาปผิดของข้าพระองค์
8. ข้าแต่พระเจ้า แต่พระองค์ยังทรงเป็นพระบิดาของข้าพระองค์ข้าพระองค์ทั้งหลาย เป็นดินเหนียว และพระองค์ทรงเป็นช่างปั้นข้าพระองค์ทุกคนเป็นผลพระหัตถกิจของพระองค์
9. ข้าแต่พระเจ้า ขออย่าทรงกริ้วนักและขออย่าทรงจดจำความบาปผิดไว้เป็นนิตย์ดูเถิด ขอทรงพิเคราะห์ ข้าพระองค์ทั้งสิ้นเป็นชนชาติของพระองค์
10. หัวเมืองบริสุทธิ์ของพระองค์กลายเป็นถิ่นทุรกันดารศิโยนได้กลายเป็นถิ่นทุรกันดารเยรูซาเล็มเป็นที่ร้างเปล่า
11. นิเวศอันบริสุทธิ์และงามของข้าพระองค์ทั้งหลายที่ซึ่งบรรพบุรุษของข้าพระองค์สรรเสริญพระองค์ถูกไฟเผาเสียแล้วและสิ่งอันมีค่าของข้าพระองค์ทั้งสิ้นได้ถูกทิ้งร้าง
12. ข้าแต่พระเจ้า เป็นอย่างนี้แล้วพระองค์ยังจะทรงยับยั้งพระองค์ไว้หรือพระองค์จะทรงเงียบอยู่ และข่มใจพวกข้าพระองค์อย่างถึงขนาดหรือ