6. ใยของมันจะใช้เป็นเสื้อผ้าไม่ได้คนจะเอาสิ่งที่มันทำมาคลุมตัวไม่ได้กิจการของมันเป็นการชั่วและการกระทำอันทารุณก็อยู่ในมือของเขา
7. เท้าของเขาวิ่งไปหาความชั่วและเขาเร่งไปหลั่งโลหิตไร้ความผิดให้ถึงตายความคิดของเขาเป็นความคิดชั่วการล้างผลาญและการทำลายอยู่ในหนทางของเขา
8. เขาไม่รู้จักทางแห่งศานติภาพไม่มีความยุติธรรมในวิถีของเขาเขาได้ทำให้ถนนของเขาคดโค้งผู้ใดที่เดินในนั้นไม่รู้จักศานติภาพ
9. เพราะฉะนั้น ความยุติธรรมจึงอยู่ห่างจากเราทั้งหลายและความชอบธรรมตามเราไม่ทันเราทั้งหลายมองหาความสว่างและดูเถิด ความมืดหาความสุกใส แต่เราดำเนินในความมืดคลุ้ม
10. เราทั้งหลายคลำหากำแพงเหมือนคนตาบอดเออ เราคลำหาเหมือนคนไม่มีลูกตาเราสะดุดในเวลาเที่ยงเหมือนในเวลาโพล้เพล้ท่ามกลางคนที่มีกำลังเต็มที่เราเหมือนคนตาย
11. เราทุกคนครางเหมือนหมีเราพิลาป และพิลาปเหมือนนกพิราบและมองหาความยุติธรรม แต่ไม่มีเลยหาความรอด แต่ก็อยู่ไกลจากเรา
12. เพราะการทรยศของข้าพระองค์ทั้งหลายทวีขึ้นต่อพระองค์และบาปของข้าพระองค์ก็ปรักปรำข้าพระองค์เพราะการทรยศของข้าพระองค์อยู่กับข้าพระองค์ส่วนความบาปชั่วของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ก็รู้จัก
13. คือการทรยศ การปฏิเสธพระเจ้าการหันไปจากการติดตามพระเจ้าของเราการพูดที่เป็นการบีบบังคับและการกบฏการก่อและการกล่าวคำเท็จจากใจ
14. ความยุติธรรมก็หันกลับและความชอบธรรมก็ยืนอยู่แต่ไกลเพราะความจริงล้มเสียแล้วที่ตรงลานเมืองและความเที่ยงตรงเข้าไปไม่ได้
15. สัจจะ ขาดอยู่และผู้ใดที่พรากจากความชั่วก็ทำตัวให้เป็นเหยื่อพระเจ้าทรงเห็น แล้วไม่เป็นที่พอพระทัยพระองค์ที่ไม่มีความยุติธรรม
16. พระองค์ทรงเห็นว่าไม่มีคนใดเลยทรงประหลาดพระทัยว่าไม่มีใครอ้อนวอนเผื่อแล้วพระกรของพระองค์เองก็นำความรอดมาและความชอบธรรมของพระองค์ชูพระองค์ไว้
17. พระองค์ทรงสวมความชอบธรรมเป็นทับทรวงและพระมาลาแห่งความรอดอยู่เหนือพระเศียรของพระองค์พระองค์ทรงสวมฉลองพระองค์แห่งการแก้แค้นเป็นของคลุมพระกายและเอาความกระตือรือร้นห่มพระองค์
18. พระองค์จะทรงชำระให้ตามการกระทำของเขาคือพระพิโรธแก่ปรปักษ์ของพระองค์ และสิ่งสนองแก่ศัตรูของพระองค์พระองค์จะทรงมอบการสนองแก่แผ่นดินชายทะเล
19. เขาจึงจะยำเกรงพระนามพระเจ้าจากตะวันตกและพระสิริของพระองค์จากที่ตะวันขึ้นเพราะพระองค์จะเสด็จมาอย่างแม่น้ำเชี่ยวซึ่งพระวาตะของพระเจ้าขับส่ง
20. พระเจ้าตรัสว่า “และพระองค์จะเสด็จมายังศิโยนเป็นพระผู้ไถ่มายังบรรดาผู้อยู่ในยาโคบผู้หันจากการทรยศ”
21. พระเจ้าตรัสว่า “และฝ่ายเรา นี่เป็นพันธสัญญาของเรากับเขาทั้งหลาย คือวิญญาณของเราซึ่งอยู่เหนือเจ้า และคำของเราซึ่งเราใส่ไว้ในปากของเจ้า จะไม่พรากไปจากปากของเจ้า หรือจากปากลูกของเจ้า หรือจากปากของลูกของลูกของเจ้า ตั้งแต่เวลานี้ไปจนกาลนิรันดร์” พระเจ้าตรัสดังนี้