10. ยามของเขาตาบอดเขาทั้งปวงไร้ความรู้เขาทั้งปวงเป็นสุนัขใบ้เขาเห่าไม่ได้ได้แต่ฝัน ได้แต่นอนรักแต่หลับ
11. เออ สุนัขเหล่านั้นหิวจัดกินไม่รู้จักอิ่มผู้เลี้ยงแกะก็ไม่มีความเข้าใจเสียด้วยเขาทุกคนกลับไปตามทางเขาเองต่างก็หากำไรใส่ตนเอง ไม่เว้นสักคน
12. เขาทั้งหลายว่า “มาเถิด ให้เราเอาเหล้าองุ่นให้เราเติมเมรัยให้เต็มตัวเราและพรุ่งนี้ก็จะเหมือนวันนี้ใหญ่โตเกินขนาด”