1. ใครเล่าจะเชื่อสิ่งที่เราทั้งหลายได้ยินพระกรของพระเจ้าได้ทรงสำแดงแก่ผู้ใด
2. เพราะท่านได้เจริญขึ้นต่อพระพักตร์พระองค์อย่างต้นไม้อ่อนและเหมือนรากแตกหน่อมาจากพื้นดินแห้งท่านไม่มีรูปร่างหรือความสวยงามซึ่งเราทั้งหลายจะมองท่านและไม่มีความงามที่เราจะพึงปรารถนาท่าน
3. ท่านได้ถูกมนุษย์ดูหมิ่นและทอดทิ้งเป็นคนที่รับความเจ็บปวด และคุ้นเคยกับความเจ็บไข้และดังผู้หนึ่งซึ่งคนทนมองดูไม่ได้ท่านถูกดูหมิ่น และเราทั้งหลายไม่ได้นับถือท่าน
4. แน่ทีเดียวท่านได้แบกความเจ็บไข้ของเราทั้งหลายและหอบความเจ็บปวดของเราไปกระนั้นเราทั้งหลายก็ยังถือว่าท่านถูกตีคือพระเจ้าทรงโบยตีและข่มใจ
5. แต่ท่านถูกบาดเจ็บเพราะความทรยศของเราทั้งหลายท่านฟกช้ำเพราะความบาปผิดของเราการตีสอนอันทำให้เราทั้งหลายสมบูรณ์นั้น ตกแก่ท่านที่ท่านต้องฟกช้ำนั้นก็ให้เราหายดี
6. เราทุกคนได้เจิ่นไปเหมือนแกะเราทุกคนต่างได้หันไปตามทางของตนเองและพระเจ้าทรงวางลงบนท่านซึ่งความบาปผิดของเราทุกคน