1. ใครเล่าจะเชื่อสิ่งที่เราทั้งหลายได้ยินพระกรของพระเจ้าได้ทรงสำแดงแก่ผู้ใด
2. เพราะท่านได้เจริญขึ้นต่อพระพักตร์พระองค์อย่างต้นไม้อ่อนและเหมือนรากแตกหน่อมาจากพื้นดินแห้งท่านไม่มีรูปร่างหรือความสวยงามซึ่งเราทั้งหลายจะมองท่านและไม่มีความงามที่เราจะพึงปรารถนาท่าน
3. ท่านได้ถูกมนุษย์ดูหมิ่นและทอดทิ้งเป็นคนที่รับความเจ็บปวด และคุ้นเคยกับความเจ็บไข้และดังผู้หนึ่งซึ่งคนทนมองดูไม่ได้ท่านถูกดูหมิ่น และเราทั้งหลายไม่ได้นับถือท่าน
4. แน่ทีเดียวท่านได้แบกความเจ็บไข้ของเราทั้งหลายและหอบความเจ็บปวดของเราไปกระนั้นเราทั้งหลายก็ยังถือว่าท่านถูกตีคือพระเจ้าทรงโบยตีและข่มใจ
5. แต่ท่านถูกบาดเจ็บเพราะความทรยศของเราทั้งหลายท่านฟกช้ำเพราะความบาปผิดของเราการตีสอนอันทำให้เราทั้งหลายสมบูรณ์นั้น ตกแก่ท่านที่ท่านต้องฟกช้ำนั้นก็ให้เราหายดี
6. เราทุกคนได้เจิ่นไปเหมือนแกะเราทุกคนต่างได้หันไปตามทางของตนเองและพระเจ้าทรงวางลงบนท่านซึ่งความบาปผิดของเราทุกคน
7. ท่านถูกบีบบังคับและท่านถูกข่มใจถึงกระนั้นท่านก็ไม่ปริปากเหมือนลูกแกะที่ถูกนำไปฆ่าและเหมือนแกะที่เป็นใบ้อยู่หน้าผู้ตัดขนของมันฉันใดท่านก็ไม่ปริปากของท่านเลยฉันนั้น
8. ท่านถูกนำเอาไปด้วยการบีบบังคับและการตัดสินและเกี่ยวกับเชื้อสายของท่าน ผู้ใดเล่าคิดว่าท่านต้องถูกตัดออกไปจากแดนคนเป็นต้องถูกตีเพราะการทรยศของชนชาติของเรา
9. และเขาจัดหลุมศพของท่านไว้กับคนอธรรม ในความตายของท่านเขาจัดไว้กับเศรษฐี36แม้ว่าท่านมิได้กระทำการทารุณประการใดเลยและไม่มีการหลอกลวงในปากของท่าน
10. แต่ก็ยังเป็นน้ำพระทัยของพระเจ้าที่จะให้ท่านฟกช้ำด้วยความเจ็บไข้เมื่อพระองค์ทรงกระทำให้วิญญาณของท่านเป็นเครื่องบูชาไถ่บาปท่านจะเห็นพงศ์พันธุ์ของท่าน ท่านจะยืดวันทั้งหลายของท่านน้ำพระทัยของพระเจ้าจะเจริญขึ้นในมือของท่าน
11. ท่านจะเห็นผลแห่งความทุกข์ลำบากแห่งวิญญาณจิตของท่าน37 และพอใจโดยความรู้ของท่านผู้ชอบธรรมคือผู้รับใช้ของเราจะกระทำให้คนเป็นอันมากนับได้ว่าเป็นคนชอบธรรมและท่านจะแบกบรรดาความบาปผิดของเขาทั้งหลาย
12. ฉะนี้ เราจะแบ่งส่วนหนึ่งให้ท่านกับผู้ยิ่งใหญ่และท่านจะแบ่งรางวัลกับคนแข็งแรง38เพราะท่านเทวิญญาณจิตของท่านถึงความมรณะและถูกนับเข้ากับคนทรยศถึงกระนั้นท่านก็แบกบาปของคนเป็นอันมากและทำการอ้อนวอนเพื่อผู้ทรยศ