16. และเราได้ใส่ถ้อยคำของเราในปากของเจ้าและซ่อนเจ้าไว้ในร่มมือของเราซึ่งขึงฟ้าสวรรค์และวางรากฐานของแผ่นดินโลกและกล่าวแก่ศิโยนว่า ‘เจ้าเป็นชนชาติของเรา’ ”
17. โอ เยรูซาเล็มเอ๋ย จงปลุกตัวเอง จงปลุกตัวเองจงยืนขึ้นเถิดเจ้าผู้ได้ดื่มจากพระหัตถ์ของพระเจ้าซึ่งจอกแห่งพระพิโรธของพระองค์ผู้ได้ดื่มถึงตะกอนซึ่งขันแห่งความโซเซ
18. ในบรรดาบุตรชายที่นางคลอดมาก็ไม่มีผู้ใดนำนางในบรรดาบุตรชายที่นางชุบเลี้ยงมาก็ไม่มีใครจูงนาง
19. สองสิ่งนี้ได้เกิดขึ้นแก่เจ้าผู้ใดเล่าจะปลอบโยนเจ้าคือการล้างผลาญและการทำลาย การกันดารอาหารและดาบผู้ใดจะเล้าโลมเจ้า
20. บุตรชายของเจ้าสลบไปแล้วเขานอนอยู่ที่ทุกหัวถนนเหมือนโครำขาวติดข่ายเขาทั้งหลายโชกโชนด้วยพระพิโรธของพระเจ้าและการขนาบของพระเจ้าของเจ้า
21. ฉะนั้น เจ้าผู้ถูกข่มใจ ผู้ซึ่งมึนเมาแต่มิใช่ด้วยเหล้าองุ่น จงฟังข้อนี้เถิด
22. องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเยโฮวาห์ พระเจ้าของเจ้าพระเจ้าของเจ้าผู้ทรงสู้คดีแห่งชนชาติของพระองค์พระเจ้าของเจ้าตรัสดังนี้ว่า“ดูเถิด เราได้เอาจอกแห่งความโซเซมาจากมือของเจ้าแล้วขันแห่งความพิโรธของเราเจ้าจะไม่ต้องดื่มอีก
23. และเราจะใส่มันไว้ในมือของผู้ทรมานเจ้าผู้ได้พูดกับเจ้าว่า‘ก้มลง เราจะได้ข้ามไป’และเจ้าได้กระทำให้หลังของเจ้าเหมือนพื้นดินและเหมือนถนนเพื่อให้เขาข้ามไป”