7. เพราะว่าสวนองุ่นของพระเจ้าจอมโยธาคือเชื้อวงศ์อิสราเอลและคนยูดาห์เป็นหมู่ไม้ที่พระองค์ทรงชื่นพระทัยและพระองค์ทรงมุ่งหวังความยุติธรรมแต่ ดูเถิด มีแต่การนองเลือดหวังความชอบธรรมแต่ ดูเถิด เสียงร้องให้ช่วย
8. วิบัติแก่ผู้เหล่านั้นที่เสริมบ้านหลังหนึ่งเข้ากับอีกหลังหนึ่งและเสริมนาเข้ากับนาจนไม่มีที่อีกแล้วและเจ้าทั้งหลายต้องอยู่ลำพังในท่ามกลางแผ่นดินนั้น
9. พระเจ้าจอมโยธาทรงกล่าวให้ข้าพเจ้าได้ยิน“แน่ทีเดียวบ้านหลายหลังจะต้องร้างเปล่าบ้านใหญ่บ้านงามจะไม่มีคนอาศัย
10. เพราะว่าสวนองุ่นยี่สิบห้าไร่จะได้ผลแต่เพียงบัทเดียวและเมล็ดพืชหนึ่งโฮเมอร์จะให้ผลแต่เอฟาห์เดียว”
11. วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่ลุกขึ้นแต่เช้ามืดเพื่อวิ่งไปตามเมรัยผู้เฉื่อยแฉะอยู่จนดึกจนเหล้าองุ่นทำให้เขาเมาหยำเป
12. เขามีพิณเขาคู่และพิณใหญ่รำมะนา ขลุ่ยและเหล้าองุ่น ณ การเลี้ยงสัตว์ของเขาแต่เขาทั้งหลายมิได้เอาใจใส่ในพระราชกิจของพระเจ้าหรือพิจารณาพระหัตถกิจของพระองค์
13. เพราะฉะนั้นชนชาติของเราจึงตกไปเป็นเชลยเพราะขาดความรู้ผู้มีเกียรติของเขาก็หิวแย่และมวลชนของเขาก็แห้งผากไปเพราะความกระหาย
14. เพราะฉะนั้นแดนคนตายก็ขยายคอของมันออกและอ้าปากเสียเกินขนาดและพวกเจ้านายของเยรูซาเล็มและมวลชนของเมืองนั้นก็ลงไปทั้งคนของเมืองนั้นและเขาผู้ลิงโลดอยู่ในนั้น
15. มนุษย์ต้องกราบลงและคนก็ตกต่ำและนัยน์ตาของผู้ผยองก็ถูกลดต่ำ
16. แต่พระเจ้าจอมโยธาได้รับการเทิดทูนไว้โดยความยุติธรรมและพระเจ้าองค์บริสุทธิ์ได้ทรงสำแดงความบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์โดยความชอบธรรม
17. แล้วลูกแกะจะเที่ยวหากินที่นั่นเหมือนเป็นลานหญ้าของมันสัตว์ที่อ้วนและลูกแพะจะหากินอยู่ในที่ปรักหักพัง
18. วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่ลากความบาปผิดด้วยสายของความเท็จเทียมผู้ลากบาปอย่างกับใช้เชือกโยงเกวียน
19. ผู้กล่าวว่า “ให้พระองค์รีบร้อนให้พระองค์เร่งงานของพระองค์เพื่อเราจะได้เห็นให้พระประสงค์ขององค์ผู้บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลเสด็จมาใกล้ขอให้มา เพื่อเราจะได้รู้”
20. วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่เรียกความชั่วร้ายว่าความดีและความดีว่าความชั่วร้ายผู้ถือเอาว่าความมืดเป็นความสว่างและความสว่างเป็นความมืดผู้ถือเอาว่าความขมเป็นความหวานและความหวานเป็นความขม
21. วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่ฉลาดในสายตาของตัวและเฉียบแหลมในสายตาของตน
22. วิบัติแก่คนเหล่านั้นที่เป็นวีรชนในการดื่มเหล้าองุ่นและเป็นคนแกล้วกล้าในการประสมเมรัย
23. ผู้ปล่อยตัวคนทำผิดเพราะเขารับสินบนและเอาความยุติธรรมไปจากผู้ไร้ความผิด
24. ดังนั้น เปลวเพลิงกลืนตอข้าวฉันใดและหญ้าแห้งยุบลงในเพลิงฉันใดรากของเขาก็จะเป็นเหมือนความเน่าเปื่อยและดอกบานของเขาจะฟุ้งไปเหมือนผงคลีฉันนั้นเพราะเขาทั้งหลายปฏิเสธไม่รับพระธรรมของพระเจ้าจอมโยธาและได้ดูหมิ่นพระวจนะขององค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล
25. เหตุฉะนั้น พระพิโรธของพระเจ้าจึงพลุ่งขึ้นต่อชนชาติของพระองค์และพระองค์ทรงเหยียดพระหัตถ์ของพระองค์ออกสู้เขาและตีเขาและภูเขาทั้งหลายก็สั่นสะเทือนและซากศพของเขาทั้งหลายก็เหมือนขยะในกลางทางถึงกระนั้นก็ดี พระพิโรธของพระองค์ก็มิได้หันกลับและพระหัตถ์ของพระองค์ก็ยังเหยียดออกอยู่