13. โอ ฟ้าสวรรค์เอ๋ย จงร้องเพลงเพราะความชื่นบาน โอ แผ่นดินโลกเอ๋ย จงลิงโลดเถิดโอ ภูเขาเอ๋ย จงเปรมปรีดิ์ร้องเพลงเพราะพระเจ้าได้ทรงเล้าโลมชนชาติของพระองค์แล้วและจะทรงเมตตาแก่คนของพระองค์ ผู้ที่ถูกข่มใจ
14. แต่ศิโยนกล่าวว่า “พระเจ้าได้ทรงละทิ้งข้าพเจ้าแล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้าทรงลืมข้าพเจ้าเสียแล้ว”
15. “ผู้หญิงจะลืมบุตรที่ยังกินนมของนางและจะไม่เมตตาบุตรจากครรภ์ของนางได้หรือ”แม้ว่าคนเหล่านี้ยังลืมได้ กระนั้นเราก็จะไม่ลืมเจ้า
16. ดูเถิด เราได้สลักเจ้าไว้บนฝ่ามือของเรากำแพงเมืองของเจ้าอยู่ต่อหน้าเราเสมอ
17. ผู้ก่อสร้างเจ้าก็เอาชนะผู้ทำลายเจ้าและบรรดาผู้ที่ทำให้เจ้าถูกทิ้งร้างก็ออกไปจากเจ้า
18. จงเงยหน้าเงยตาขึ้นดูรอบๆเขาทั้งหลายชุมนุมกัน เขาทั้งหลายมาหาเจ้าพระเจ้าตรัสว่า เรามีชีวิตอยู่ตราบใดเจ้าจะสวมเขาทั้งหลายไว้หมดอย่างเครื่องอาภรณ์เจ้าจะผูกเขาไว้อย่างเจ้าสาวประดับอาภรณ์
19. “แน่ละ ที่ทิ้งร้างและที่ร้างเปล่าของเจ้าและแผ่นดินที่ถูกทำลายของเจ้าแน่ะละ เจ้าจะแคบเกินไปสำหรับชาวเมืองของเจ้าและบรรดาผู้ที่กลืนเจ้าจะอยู่ห่างไกล
20. เด็กที่เกิดในยามที่เจ้าทุกข์ระทมเพราะลูกตายจะพูดที่หูของเจ้าว่า‘ที่นี้แคบเกินสำหรับฉันแล้วจงหาที่ให้ฉันอยู่’
21. แล้วเจ้าจะว่าในใจของเจ้าว่า‘ใครหนอได้คลอดคนเหล่านี้ให้ข้าพเจ้าข้าพเจ้าทุกข์ระทมเพราะลูกตายและเป็นหมันถูกกวาดไปเป็นเชลยและถูกขับไล่แต่ใครหนอชุบเลี้ยงคนเหล่านี้ดูเถิด เราถูกทิ้งอยู่แต่ลำพังแล้วคนเหล่านี้มาจากไหนกัน’ ”
22. พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า“ดูเถิด เราจะยกมือของเรากวักบรรดาประชาชาติและยกสัญญาณของเราต่อชนชาติทั้งหลายและเขาทั้งหลายจะอุ้มบรรดาบุตรชายของเจ้ามาและบรรดาบุตรหญิงของเจ้านั้น เขาจะใส่บ่าแบกมา
23. บรรดาพระราชาจะเป็นพ่อเลี้ยงของเจ้าและพระราชินีทั้งหลายจะเป็นแม่เลี้ยงของเจ้าเขาเหล่านั้นจะก้มหน้าลงถึงดินกราบเจ้าเขาจะเลียผงคลีที่เท้าของเจ้าแล้วเจ้าจะรู้ว่าเราคือพระเจ้าผู้ที่รอคอยเราจะไม่ประสบความอาย”