5. โอ ธิดาแห่งชาวเคลเดียเอ๋ยนั่งเงียบๆ และจงเข้าไปในความมืดเพราะเขาจะไม่เรียกเจ้าอีกว่านางพญาแห่งราชอาณาจักรทั้งหลาย
6. เรากริ้วต่อชนชาติของเราเราถอดมรดกของเราเสียเรามอบเขาไว้ในมือของเจ้าเจ้ามิได้แสดงความกรุณาต่อเขาเจ้าวางแอกอย่างหนักไว้บนบ่าของคนชรา
7. เจ้าว่า “ข้าจะเป็นนางพญาเป็นนิตย์”เจ้าจึงมิได้เอาเรื่องเหล่านี้เป็นที่สอนใจหรือจดจำบั้นปลายของเรื่องเหล่านี้ไว้
8. ฉะนั้น เจ้าผู้รักความเพลิดเพลิน จงฟังเรื่องนี้คือผู้นั่งอยู่อย่างปลอดภัยผู้คิดในใจของตนว่า“ข้านี่แหละ และไม่มีผู้ใดอื่นอีกข้าจะไม่นั่งอยู่ เป็นแม่ม่ายหรือรู้จักที่จะพรากจากลูก”
9. ทั้งสองเรื่องนี้จะมาถึงเจ้าในขณะเดียวกัน ในวันเดียวคือความที่ต้องพรากจากลูก และความที่เป็นแม่ม่ายจะมาถึงเจ้าอย่างเต็มขนาดทั้งที่มีวิทยาคมเป็นอันมากและอานุภาพใหญ่ยิ่งในเวทมนตร์ของเจ้า
10. เจ้ารู้สึกมั่นอยู่ในความอธรรมของเจ้าเจ้าว่า “ไม่มีผู้ใดเห็นข้า”สติปัญญาของเจ้าและความรู้ของเจ้าทำให้เจ้าเจิ่นไปและเจ้าจึงว่าในใจของเจ้าว่า“ข้านี่แหละ และไม่มีผู้ใดอื่นอีก”
11. แต่ความชั่วร้ายจะมาเหนือเจ้าซึ่งเจ้าจะปัดเป่าไม่ได้ภัยพิบัติจะตกเหนือเจ้าซึ่งเจ้าจะไม่สามารถคลาดแคล้วและความพินาศจะมาถึงเจ้าทันทีทันใดซึ่งเจ้าไม่รู้เรื่องเลย
12. จงตั้งมั่นอยู่ในเวทมนตร์ของเจ้าและวิทยาคมเป็นอันมากของเจ้าซึ่งเจ้าทำมาหนักนักหนาตั้งแต่สาวๆชะรอยเจ้าจะสำเร็จได้ชะรอยเจ้าจะดลใจให้สยดสยองได้