2. ใครได้เร้าใจให้ผู้หนึ่งมาจากตะวันออกซึ่งพบความมีชัยทุกฝีก้าวพระองค์ทรงมอบบรรดาประชาชาติให้แก่ท่านและท่านจึงเหยียบกษัตริย์ไว้ใต้เท้าดาบของท่านได้กระทำให้เขาเหมือนผงคลีคันธนูของท่านกระทำให้เหมือนตอข้าวที่ถูกพัดไป
3. ท่านไล่ตามเขาและผ่านเขาไปอย่างปลอดภัยตามทางที่เท้าของท่านไม่เคยเหยียบ
4. ผู้ใดได้ประกอบกิจและกระทำเช่นนี้เรียกบรรดาชาติพันธุ์ทั้งหลายออกมาตั้งแต่ปฐมกาลเราเองคือพระเจ้าผู้เป็นปฐมและกับกาลอวสาน เราคือผู้นั้น
5. แผ่นดินชายทะเลเห็นแล้วก็กลัวปลายแผ่นดินโลกก็สั่นสะเทือนเขาทั้งหลายได้เข้ามาใกล้
6. ทุกคนช่วยเพื่อนบ้านของตนและกล่าวแก่พี่น้องของตนว่า “จงกล้าเถิด”
7. ช่างฝีมือก็หนุนใจช่างทองผู้ที่ทำให้เรียบด้วยค้อนก็หนุนใจผู้ที่ตีทั่งพูดเรื่องการบัดกรีว่า “ดีแล้ว”และเขาก็เอาตะปูตรึงไว้เพื่อไม่ให้หวั่นไหว
8. แต่เจ้า อิสราเอล ผู้รับใช้ของเรายาโคบผู้ซึ่งเราได้เลือกไว้เผ่าพันธุ์ของอับราฮัมสหายของเรา
9. เจ้าผู้ซึ่งเรายุดไว้จากที่สุดปลายแผ่นดินโลกและเรียกมาจากที่ไกลสุดของโลกกล่าวแก่เจ้าว่า “เจ้าเป็นผู้รับใช้ของเราเราได้เลือกเจ้าและไม่เหวี่ยงเจ้าออกไป”
10. อย่ากลัวเลย เพราะเราอยู่กับเจ้าอย่าขยาด เพราะเราเป็นพระเจ้าของเจ้าเราจะหนุนกำลังเจ้า เออ เราจะช่วยเจ้าเออ เราจะชูเจ้าด้วยมือขวาอันมีชัยของเรา