1. โอ แผ่นดินชายทะเลเอ๋ย จงสงบใจฟังเราจงให้ชนชาติทั้งหลายฟื้นกำลังของเขาเสียใหม่ให้เขาเข้ามาใกล้ แล้วให้เขาพูดให้เราพากันเข้ามาใกล้เพื่อการพิพากษา
2. ใครได้เร้าใจให้ผู้หนึ่งมาจากตะวันออกซึ่งพบความมีชัยทุกฝีก้าวพระองค์ทรงมอบบรรดาประชาชาติให้แก่ท่านและท่านจึงเหยียบกษัตริย์ไว้ใต้เท้าดาบของท่านได้กระทำให้เขาเหมือนผงคลีคันธนูของท่านกระทำให้เหมือนตอข้าวที่ถูกพัดไป
3. ท่านไล่ตามเขาและผ่านเขาไปอย่างปลอดภัยตามทางที่เท้าของท่านไม่เคยเหยียบ
4. ผู้ใดได้ประกอบกิจและกระทำเช่นนี้เรียกบรรดาชาติพันธุ์ทั้งหลายออกมาตั้งแต่ปฐมกาลเราเองคือพระเจ้าผู้เป็นปฐมและกับกาลอวสาน เราคือผู้นั้น
5. แผ่นดินชายทะเลเห็นแล้วก็กลัวปลายแผ่นดินโลกก็สั่นสะเทือนเขาทั้งหลายได้เข้ามาใกล้
6. ทุกคนช่วยเพื่อนบ้านของตนและกล่าวแก่พี่น้องของตนว่า “จงกล้าเถิด”