8. ทางหลวงก็ร้างคนสัญจรไปมาก็หยุดเดินเขาหักพันธสัญญาเสียเขาดูหมิ่นพยานเขาไม่นับถือคน
9. แผ่นดินไว้ทุกข์และอ่อนระทวยเลบานอนอับอายและเหี่ยวแห้งไปชาโรนเหมือนทะเลทรายบาชานและคารเมลก็สลัดใบ
10. พระเจ้าตรัสว่า “เราจะลุกขึ้นละเราจะเป็นที่ยกย่องเราจะเป็นที่เชิดชูละ
11. เจ้าอุ้มท้องแต่แกลบ เจ้าคลอดแต่ตอลมหายใจของเจ้าเป็นไฟที่จะเผาผลาญเจ้า
12. และชนชาติทั้งหลายก็จะเหมือนถูกเผาเป็นปูนเหมือนหนามใหญ่ที่ถูกตัดลงที่เผาในไฟ”
13. เจ้าผู้อยู่ไกล ฟังซิ ว่าเราได้ทำอะไรเจ้าผู้อยู่ใกล้ จงรับรู้เรื่องกำลังของเรา
14. คนบาปในศิโยนก็กลัวความสะทกสะท้านเข้าสิงคนไร้พระ“ใครในพวกเราที่อยู่กับไฟที่เผาผลาญได้ใครในพวกเราจะอาศัยอยู่กับการไหม้เป็นนิตย์ได้”
15. คือเขาผู้ดำเนินอย่างชอบธรรม และพูดอย่างเที่ยงธรรมเขาผู้ดูหมิ่นผลได้จากการบีบบังคับผู้สลัดมือของเขา เกรงว่าจะถือสินบนไว้ผู้อุดหูไม่ฟังเรื่องเลือดตกยางออกและหลับตาไม่มองความชั่วร้าย
16. เขาจะอาศัยอยู่บนที่สูงที่กำบังของเขาจะเป็นป้อมหินจะมีผู้ให้อาหารเขา น้ำของเขามีแน่