1. วิบัติแก่เจ้าผู้ทำลายผู้ซึ่งตัวเจ้าเองมิได้ถูกทำลายเจ้าผู้เป็นคนทรยศซึ่งไม่มีผู้ใดได้ทรยศต่อเจ้าเลยเมื่อเจ้าหยุดทำลายเจ้าจะถูกทำลายและเมื่อเจ้าหยุดยั้งการประพฤติทรยศเสีย เขาทั้งหลายจะทรยศต่อเจ้า
2. ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงพระกรุณาแก่ข้าพระองค์ทั้งหลาย ข้าพระองค์ทั้งหลายรอคอยพระองค์ขอทรงเป็นแขนของข้าพระองค์ทั้งหลายทุกเช้าเป็นความรอดของเราในยามทุกข์ลำบาก
3. เมื่อได้ยินเสียงกัมปนาท ชนชาติทั้งหลายหนีไปพระองค์ทรงลุกขึ้น บรรดาประชาชาติก็กระจัดกระจายไป
4. ของที่ริบได้ของเจ้าก็ถูกรวบรวมเหมือนตั๊กแตนวัยคลานเก็บรวบรวมคนก็กระโดดตะครุบอย่างตั๊กแตนว้าว่อนโดดตะครุบ
5. พระเจ้าทรงเป็นที่เยินยอ เพราะพระองค์ประทับ ณ ที่สูงพระองค์จะทรงให้ความยุติธรรมและความชอบธรรมเต็มศิโยน
6. และพระองค์จะทรงเป็นเสถียรภาพแห่งเวลาของเจ้าทรงเป็นความรอด สติปัญญา และความรู้อันอุดมความยำเกรงพระเจ้าเป็นทรัพย์สมบัติของเขา
7. ดูเถิด ผู้แกล้วกล้าของเขาร้องทูลอยู่ภายนอกคณะทูตสันติภาพร่ำไห้อย่างขมขื่น
8. ทางหลวงก็ร้างคนสัญจรไปมาก็หยุดเดินเขาหักพันธสัญญาเสียเขาดูหมิ่นพยานเขาไม่นับถือคน
9. แผ่นดินไว้ทุกข์และอ่อนระทวยเลบานอนอับอายและเหี่ยวแห้งไปชาโรนเหมือนทะเลทรายบาชานและคารเมลก็สลัดใบ