11. หญิงที่อยู่สบายเอ๋ย ตัวสั่นเถิดท่านผู้อิ่มใจเอ๋ย สะดุ้งตัวสั่นเถิดจงแก้ผ้า ปล่อยตัวล่อนจ้อนและเอาผ้ากระสอบคาดเอวไว้
12. จงทุบอกด้วยเรื่องไร่นาที่แสนสุขด้วยเรื่องเถาองุ่นผลดก
13. ด้วยเรื่องที่ดินของชนชาติของเราซึ่งงอกแต่หนามใหญ่และหนามย่อยด้วยเรื่องบ้านเรือนที่ชื่นบานในนครที่สนุกสนาน
14. เพราะว่าพระราชวังจะถูกทอดทิ้งเมืองที่มีคนหนาแน่นจะถูกทิ้งร้างเนินและหอคอยจะกลายเป็นที่ร้างเป็นนิตย์เป็นที่ชื่นบานของลาป่าเป็นลานหญ้าของฝูงแพะแกะ
15. จนกว่าพระวิญญาณจะเทลงมาบนเราจากเบื้องบนและถิ่นทุรกันดารกลายเป็นสวนผลไม้และสวนผลไม้นั้นจะถือว่าเป็นป่า
16. แล้วความยุติธรรมจะอาศัยอยู่ในถิ่นทุรกันดารและความชอบธรรมพักอยู่ในสวนผลไม้
17. และผลของความชอบธรรมจะเป็นศานติภาพและผลของความชอบธรรม คือความสงบและความวางใจเป็นนิตย์
18. ชนชาติของเราจะอาศัยอยู่ในที่อยู่อย่างศานติในที่อาศัยอันปลอดภัย ในที่พักอันสงบ
19. เมื่อป่าพังทลาย ลูกเห็บตกและเมืองจะยุบลงทีเดียว