1. พระเจ้าตรัสว่า “วิบัติแก่ลูกหลานที่ดื้อดึงผู้กระทำแผนงาน แต่ไม่ใช่ของเราผู้กระทำสนธิสัญญา แต่ไม่ใช่ตามน้ำใจเราเขาจะเพิ่มบาปซ้อนบาป
2. ผู้ออกเดินไปยังอียิปต์โดยไม่ขอคำปรึกษาของเราเพื่อจะไปลี้ภัยในความอารักขาของฟาโรห์เพื่อจะหาที่กำบังในร่มเงาของอียิปต์
3. เพราะฉะนั้น การอารักขาของฟาโรห์ จะกลับเป็นความอับอายของเจ้าและที่กำบังในร่มเงาของอียิปต์กลับเป็นที่ขายหน้าของเจ้า
4. เพราะแม้ว่าข้าราชการของเขาอยู่ที่โศอันและทูตของเขาไปถึงฮาเนส
5. ทุกคนได้รับความอับอายโดยชนชาติหนึ่งซึ่งช่วยเขาไม่ได้ซึ่งมิได้นำความช่วยเหลือหรือประโยชน์มาให้ได้แต่ความอับอายและความขายหน้า
6. ครุวาทเรื่องสัตว์ป่าแห่งเนเกบเขาทั้งหลายบรรทุกทรัพย์สมบัติของเขา บนหลังลาและบรรทุกทรัพย์สินของเขาบนโหนกอูฐไปตลอดแผ่นดินแห่งความยากลำบากแสนระทมที่ซึ่งนางสิงห์และสิงห์ตัวผู้ งูปากกะบะ และงูแมวเซาออกมาไปยังชนชาติหนึ่งซึ่งจะช่วยเขาไม่ได้
7. เพราะความช่วยเหลือของอียิปต์นั้นไร้ค่าและเปล่าประโยชน์เพราะฉะนั้น เราจึงเรียกเขาว่า“ราหับผู้นั่งเฉย”