1. ดูเถิด พระเจ้าจะทรงทิ้งโลกให้ร้าง และทรงกระทำให้ร้างเปล่าและพระองค์จะทรงบิดพื้นโลกและกระจายผู้อาศัยของมัน
2. และจะเป็นอย่างนั้นต่อปุโรหิตอย่างเป็นกับประชาชนต่อนายของเขา อย่างเป็นกับทาสต่อนายผู้หญิงของเขา อย่างเป็นกับสาวใช้ต่อผู้ขาย อย่างเป็นกับผู้ซื้อต่อผู้ยืม อย่างเป็นกับผู้ให้ยืมต่อลูกหนี้ อย่างเป็นกับเจ้าหนี้
3. โลกจะถูกทิ้งร้างอย่างสิ้นเชิง และถูกปล้นหมดสิ้นเพราะพระเจ้าได้ตรัสพระวจนะนี้แล้ว
4. โลกก็ไว้ทุกข์และเหี่ยวแห้งไปพิภพก็อ่อนระทวยและเหี่ยวแห้งคนสูงศักดิ์ของโลกก็อ่อนระทวยไป
5. โลกนี้มีราคีเพราะผู้อาศัยในนั้นเพราะเขาทั้งหลายละเมิดต่อบทบัญญัติได้ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ได้หักพันธสัญญานิรันดร์นั้น
6. เพราะฉะนั้น คำสาปก็กลืนโลกและผู้ที่อาศัยในนั้นก็มีกรรมชั่วเพราะฉะนั้น ผู้อาศัยของโลกจึงถูกเผาผลาญมีคนเหลือน้อย
7. เหล้าองุ่นก็ไว้ทุกข์เถาองุ่นก็อ่อนระทวยจิตใจที่รื่นเริงทั้งปวงก็ถอนหายใจ
8. เสียงสนุกสนานของรำมะนาก็เงียบเสียงของผู้เบิกบานก็หยุดเสียเสียงสนุกสนานของพิณเขาคู่ก็เงียบ
9. เขาไม่ดื่มเหล้าองุ่นพร้อมกับการร้องเพลงอีกเมรัยก็เป็นของขมแก่ผู้ที่ดื่ม