14. มือของข้าได้ฉวยทรัพย์สมบัติของชนชาติทั้งหลายเหมือนฉวยรังนกและอย่างคนเก็บไข่ซึ่งละทิ้งไว้ข้าก็รวบรวมแผ่นดินโลกทั้งสิ้นดังนั้นแหละและไม่มีผู้ใดขยับปีกมาปกหรืออ้าปากหรือร้องเสียงจ้อกแจ้ก”
15. เหล็กสะกัดจะคุยข่มคนที่ใช้มันสกัดนั้นหรือหรือเลื่อยจะทะนงตัวเหนือผู้ที่ใช้มันเลื่อยนั้นหรือเหมือนกับว่าตะบองจะยกผู้ซึ่งถือมันขึ้นตีหรืออย่างไม้พลองจะยกผู้ที่มิใช่ไม้
16. ฉะนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าจอมโยธาจะทรงให้โรคผอมแห้งมาในหมู่พวกคนอ้วนพีของเขาภายใต้เกียรติของเขาจะมีการไหม้ใหญ่โตเหมือนอย่างไฟไหม้
17. ความสว่างแห่งอิสราเอลจะเป็นไฟและองค์บริสุทธิ์ของท่านจะกลายเป็นเปลวเพลิงและจะเผาและกินเสียในวันเดียวซึ่งหนามใหญ่และหนามย่อยของเขา
18. พระองค์จะทรงทำลายศักดิ์ศรีแห่งป่าของเขาและแห่งสวนผลไม้ของเขาทั้งวิญญาณจิตและร่างกายและจะเป็นเหมือนเวลาคนเจ็บซูบซีดลงไป
19. ต้นไม้แห่งป่าของเขาจะเหลือน้อยเต็มทีจนเด็กๆจะเขียนลงได้
20. ในวันนั้น คนอิสราเอลที่เหลืออยู่ และคนรอดตายแห่งเชื้อสายของยาโคบ จะไม่พิงผู้ที่ตีเขาอีก แต่จะพักพิงที่พระเจ้า องค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล โดยความสัตย์จริง
21. ส่วนคนที่เหลืออยู่จะกลับมายังพระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ คือคนที่เหลืออยู่ของยาโคบ
22. อิสราเอลเอ๋ย เพราะแม้ว่าชนชาติของเจ้าจะเป็นดั่งทรายในทะเล คนที่เหลืออยู่เท่านั้นจะกลับมา การทำลายนั้นกำหนดไว้แล้ว ล้นหลามไปด้วยความชอบธรรม
23. เพราะว่าองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าจอมโยธาจะทรงกระทำให้สิ้นสุดลงตามที่กำหนดไว้แล้วในท่ามกลางแผ่นดินโลกทั้งสิ้น
24. ฉะนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าจอมโยธาตรัสดังนี้ว่า “ชนชาติของเราเอ๋ย ผู้อยู่ในศิโยน อย่ากลัวคนอัสซีเรีย เมื่อเขาตีด้วยตะบองและยกไม้พลองของเขาขึ้นสู้เจ้าอย่างที่ในอียิปต์
25. เพราะอีกสักหน่อยเท่านั้นความกริ้วของเจ้าจะสิ้นสุด และความโกรธของเราจะมุ่งตรงที่การทำลายเขา